⁂
Yurtda bir tabunlar süyünse:
«Bu ne xadir gün, Batırmurzayewlar ölgende yimik» deygen bolğan edi.
«Umukürsünnü san etmey qoyğanbız. O habas bolğan. Hali gezik onda».
Taçankanı artında olturğanlar etegen şo laqırnı taçanka haydayğan Zayırxan mağa yetişdirdi.
Şonu artı bulan, Zaynulabidni kağızların tapmağa tüntüw gelejekni xabarın alıp da birew geldi.
Şonu artı bulan «ulan qardaşıñ ölümnü üstünde» dep atlı geldi.
Ayğazige yimik bir geçede üç namus boynuma tüşdü.
«Anamdan qalğan bir ulannı ölgünçe de görermen» dep turdum. Amma Zaynulabidni kağızların Umar degen paqır gişige berip yaşırtmaylı Yaxsaydan çığıp bolmadım.
Men Yañıyurtğa barğan geçe eşitdim: meni artımdan şo sahat onda barıp üyleni tüntügenler. Zaynulabidni saqlağan dep, Zaynulabid bir keren busa da üyüne girgen yurtlulanı üyün-eşigin qoymay talağanlar.
Yaynı issilerinden soñğu güznü suwuqlarında Zaynulabidni süyegin meni qoluma yetişdirmege geçe-gün aylanğan ulan qardaşım qamuşda partizan oträdda suwuq tiyip qaburğa awruwdan öldü.
Dağı etejegiñ barmı, Allah, dep toqtadım. Amma gözlerim quru edi. Wasiyat esimden taymay edi.