⁂
Men erge barağanda, Yaxsayda alaşaraq bir toy boldu. Yarlı gişini toyu tepsiden paqır busa da, yırdan bay bola edi. «Yarlı göñü yarıqdır» dep, aytıw da bar dağı.
Meni alıp barağan arba giyewnü abzarına yetişe turağan zamanda bir qatınnı ariw etip yırlayğan awazı eşitildi. Ol qatın, men artda bildim, ötemişli bolğan. Ötemiş qatınlar busa sarınğa bek usta bola. O qatın gümüş qoñuraw yimik öküregen awazı bulan bir sarınnı meni gelin yüregime salıp qoydu. Ne sarın edi desegiz, aytayım:
İssi suwğa barğanda Ayağım tiydi taşğa. Ay gelin ulan tapsın Can Nuhayğa yoldaşğa.
Şu sarında esgerilgen at men erge gelegen Batırmurzayew degen gişini atı edi. Ayıp etmegiz, pamilin esgersem de, atın aytmağa awzum üyrenmegen. Gelin zamanımda men yürütgen esgi adatlardan bugünge yerli yañız şo qalıp tura. Bara-bara o da tayar buğay.
«Ay gelin ulan tapsın, can Nuhayğa yoldaşğa» degen sözler sabanlıqğa çaçılğan urluq yimik meni yüregime çaçılıp qaldı. «Şo sarınnı Nuhay özü çığarıp, şo qatınğa yırlatğandır» dep esime geldi. Nege dese, meni geleşmişim gümüş usta ekenni men bilme de bilmey edim, amma onu gümüşdey taza sözler tizip bolağanı çı mağa belgili edi. «Qara çı, hali bu men özüne ulan tapğannı süyeken» dep esime gelip qaldı.
Sabançı urluqnu awlaqğa sebip bitgen soñ, yüreginde dert saqlay. «Aşlıq bolurmuken, bolmasmıken» dep onu yüregi çeltirge tüşgen cımçıqnı yimik tırpıllap tura. Başlapğı yaşnı tapğınça, meni yüregimde de woLlah boldu şo küyde hal. Toğuz ay toğuz yıl çaqı uzaq da göründü.