Marhum batır
Nuhaynı esdeligine
Nuhay! Seni ölüm suduñ bilingen, Accallağa qan tarmaqlar ilingen. Oñ qoluña Uzun Hamit baylanğan, O da seni can yuwuğuñ saylanğan.
Qaç dep aytıp, sağa asaw at berdik, Al dep aytıp, sawut-saba zat berdik. Sen qaçmadıñ – qaçmajağıñ biledik, Şo sayalı yalbarıp da tiledik.
Xabar alıp gelip Zaynulabidden, Tuzaqlağa tüşdü Uzun Hamit de. Qaç degende o sama da qaçmadı, Qazaqlağa yumğan awzun açmadı.
Sizin tutup bayladılar, eltdiler. «Okrugdağı naçalnikler» netdiler? Cazaladı, can berdigiz xalq uçun, Birigiz de ölmedigiz mal uçun.
Malı barlar satdı sizin kepekge, Uzaq qalmay özler tüşdü kelekge. Qısmat şulay zamanlarda aylana, Belsaplağa qızıl bayraq baylana.
Nürün yayıp geldi bizge hurriyat, Hurriyatçı Nuhay, sen yat paraxat. Gerek çaqı qulluq etdiñ sen bizge, Duşmanlanı eltip tökdüñ deñizge.
Har-bir sözüñ tas bolmağan yır alıp, Tura qızıl bayraqlağa çırmalıp Seni atıñ yelpillene yellerde, Seni atıñ esgerile ellerde.
Sen ölgende, heyler, nege ölmedik, Sağa tübek gözlegende görmedik. Biz olanı canın nege almadıq? Hurriyatda ölüp nege qalmadıq?
Bir de başım tüyüp, bir de tobuğum, İnanmayman, sen yoq dese, yuwuğum! Tek haydayman kansaralnı kanasın, Seni nehaq satğanlanı anasın.
Tek qaydaken o Albörü Muhammat? Onu beli Alböriyef Alxamat? Abdurraşit şekli bola şolağa, Oçarlarda köp urunğan olağa.
Urunsa da qanna xabar pısğılıq, Tüz panası qumuqlarda bar qılıq. Şo sayalı tüzün bilme süyebiz, Şeklilege qarnıbızdan güyebiz.
Tek, gertisi, bazar xabar eşitdik, Türkiyada olar tapğan bir teşik. Qoyup getgen oçardağı taşların, Mal-matahın, üyü tolğan yaşların.
Sen de bolmas ediñ tiyme olağa, Tüz duwanın bersin bizge bir Allah! Tek netersen, biz açuwuñ almadıq, Sınajağa sal süyekni salmadıq.
Yaşlardan da neçik açuw alarsan?! Günahsızğa neçik urma bolarsan?! Sen erkeksen – biz bolğanbız kukaylar, Yurtubuzğa maʼdan bolsun Nuhaylar.
Örüm ösüp, çaçıw bolsun har yaşğa, Maqtaw bolsun bizin qızıl bayraqğa! Şo bayraqnı sen yonğansan belsabın, Daim maqtap hurriyatnı insanın.
Sen yat, ağam, o dünyada paraxat, Seni bir de unutmajaq hurriyat! Şo zamanda qaçğan-qaçğan saw qaldı, Tek bilmeymen, Nuhay nege uyaldı?
Haqıldan da öktemligin ör saldı, Batırlanı sıdrasında kör aldı. Biz beregen nasihatnı almadıñ, Bizin uçun yaşap nege qalmadıñ?
Daw Taymasxan yuwuğuñ da geç geldi, Dünyalarda seni yoğuñ geç bildi. Esge tüşgen sayın yanıp kanada, Seni şulay esgerebiz arada.
Meni hali meslekdeşim-yırlarım, Gözyaş harplar, yayılağan sırlarım. Men baraman biz yürügen boylağa, Urunaman neçe türlü oylağa.
Şu turuşnu meni göñüm uşatmay, Qoymajaqman patronumnu boşatmay. Tezde Qotanawul bulan Qamut oq, O yaqdan da bir süyüner xabar yoq.
Muna şolay tepterlege dert berip, Seni har gün men turaman esgerip. Watan uçun qurban etdiñ qanıñnı, Yaxsay uçun sen bergensen canıñnı.
Adam canı bir uçağan quş busa, Sen getgeniñ gerti bolmay, tüş busa, Payxammarlar yaxşılıqğa yorasın, Allahımda aytağanday güç busa,
Batırımnı tiriltip de qarasın, Men de şonu yesirimen, quluman. Qullarına bir sama da yarasın, Qulluq etip inandırsın özüne.
Qurʼanlağa waʼza etgen sözüne, Bir tamaşa etip qoysa meni uçun. O köklerde Allah bolmay, men bolsam, Dünyalanı silker edim seni uçun.
Qara yerde bolğan busam seni uçun, Sen de şolay bolar ediñ meni uçun. Way, yuwuğum, nege teñri tügülmen, Sendeyleni tiriltmege bugün men?!