Qaq qarınçı hacige
Hacini tükenine yalqıp bardım bir zaman, Qulluqdan çola tiymey, görme barmağa haman. Girip üyüne bardım, dört de yaqğa qaradım, Gök etiklermiken dep – esime şulay geldi,
Ol qaq etgen qarın dep, – bir cawap berdi. Qaqlap eki-üç asa, bir artıq israp etmey, Şulay da qızğanmasaq, ayğa bir mal da yetmey. Qarınnı qaq etgenin görmedim şundan başğa,
Onda men şulay aytdım: Qadir Haci, ne xabar, Günden bir mal soysa da, wazirni qolayı bar. Et aşamay qalsa da, gişi qarın qaqlaymı, Qurutma ilgen gön yimik örge ilip saqlaymı?
Alıp qırğa taşlağız, tarıqsız söznü qoyup. Etigiz bar, barigiz – süyünsün aşap-toyup. Men aytğanğa uyalıp, tez turup, qoluna aldı, Taşlamağa qızğanıp, bir-eki sahat qaldı!
Qaytarıp salma bolmay, eltip itge taşladı, Görmegenim gördüm dep, – dep it süyüne başladı. İti süyünmeklikden netejegin bilmedi, Qaytıp gelsem alır dep, tañ qatğınça gelmedi.
Ne etsin paqır Boynaq it süyünmey o geçe, Köp günler bu suwuqda aç yatğan neçe-neçe. Ol qarın çı bolajaq itge üç günlük yazıq, İtni de canı yoqmu, qışda aç tursa yazıq.
Biz barmaqlıq sebepden Boynaq et bayram etdi Busa da yazıq qarın paydasız itge getdi! Qarın aşap, semirip, mayda üyge barırsan, Şulay qızğanıp tutsañ, tez bay bolup qalırsan.
Sulay qarın qaqlaymı – özüñ bay, özüñ ağa. Qaq qarınçı Haci dep noğay at qoyur sağa. Abidat görgey edi qarınnı qaqlawuñnu İçek qosup, erkelep, asırap saqlawuñnu.
Süünşa yaray edi – sen bajarğan hünerge Dağı yibermes edi seni su noğay yerge. Qart qoynu qaq qarını sındırsa yaray tasnı. Türkde üyrengen bolajaq Qadir Haci bu işni.
Asamağa yaraymı quruğan qarın şulay… Söz köp uzun bolajaq – içekni qoyğan qolay. Dağı da qarın qaqlap xalqğa xabarğa qalma, Kim tiysin dep aytasan, göñünge awur alma.
Dağı çı etmes buğaysan sol işni mundan ari, Xuylanıp yibermessen – sözüm masxara bari. Enni etme şulay işni, gör yünse – uyalırsan. Qurdaşıñ Nuhay dep salamımnı alırsan.