Miñlibay efendige cawap
Wa alayküm assalam, ay Miñlibay, Duam sizge – uzaq ömür bersin xuday. Har işigiz tarqalmaylı tolu bolsun, Saf da bolsun taş bulaqdan aqğan suwday.
Salamdan soñ sağa sözüm şudur – faqat «Edil» bergen maqalämnı görmüşsen yat. «Esgi çırnı mingi» deüp yañılış añlap, Basdırmışsan mağa «şuruda» açıq xat.
Gelişmeydir buğa bulan biçen çalıw, Teren sözden, asilin bilmey, ayıp tabıw. Har oxuğan yazıwçuñnu añlamasday, Haqıqatın bile almay, yoldan tayıw.
«Edilni» sen qolğa alğansan, göñül salmay, Xabarına qarağansan birin qoymay, Sayki, meni maqaläma şiʼru deüp. Ayıplaysan, iç maʼnasın bilme bolmay.
Qazaq tilde yazğansan dep mataşğansan, Maqaläm aslusun bilmey satışğansan. Ol maqaläm şiʼru ekenni qaydan bildiñ? Esgi tatar çerlerin de neden gördüñ? Özüñ tatar bolasan, tek tatar tilin Qazaplanıp, añlamaylı, sırtğa aldıñ, Meni busa qazaqça dep yazğanım yoq. Qazaqça bulan sartçağa hünerim coq.
Milletime paydalımı-paydasızmı – Onda onu, bilme süyseñ, arabı da. Bilmegenni inkär etiw – erlik tügül, Muna onu durus çıqğan zarbabı da.
Şol sebepli, bilmegenni gişi süymes, Maqalämnı sen yañıdan oxup qara, Mazmusuna tüşünersen bara-bara. Esgi sırlanı yazıwda muradım şol:
Tilibizni geng etiwge izlep çara. Sart qazaqdan başğanı sen bilmegenge Türlü xalq arasında yürümegenge Yat sözleni baylar yimik geri urasan,
Türkleni türlü qawumların görmegenge. Miñlibay dostum! Tuwğan yeriñ Zyasan busa, Yaxsaylını asarın tap qaydan bolsañ. Esgi tatar şairleni ondan oxup,
Kawkazğa sen saparıñ qıl – qaçan bolsañ. Ondan barsañ, tabarsan sen qumuqlanı, Olay neçe qaranoğay – cumuqlanı Adatların, yürüşlerin, giyimlerin,
Sen görmegen yaşawların-sınıqların. Deymişler: xayırlı söz boladır az, Qaytıp gelmey qalmas eliñ bergen awaz. Ay qardaşım! Açuwlanmayman tanqıtğa, Kepiñ gelse, ondan dağı beterin yaz.