Mawletge başlağınça dünyanı halından bir-eki söz
Gözüm açıp qarayman Bu dünyanı halına, Aldın getgen işlege, Bu günlerde barına.
Dünya yaratılğanlı Neçe miñ yıllar ötgen, Neçe türlü maxlüqat Buğar art berip getgen.
Neçese payğambarlar✻, Neçe türlü waliler, Sıylı Abubakarlar, Umar, Osman, Aliler✻.
Askender✻, Suleymanlar✻ Uzaq ömür sürgenler, Tutaş dünyanı gezep, Tamaşasın görgenler.
«Allahbız» dep adaşğan Pirʼawunlar, Şaddadlar. Dünyanı biylep alğan Namrudlar bulan Adlar✻.
Paydasıçun zulm etip✻ Xalqnı canın qıyğanlar; Dünyağa paça bolup, Bitmes mallar cıyğanlar.
Ne boldu, qayda getdi, Biri de görünmeyler; Neçaqı qıçğırsañ da, Biri cawap bermeyler.
Qara yerde yatdılar, Xum tolup gözlerine; Ança✻ cıyğan malından Kömek yoq özlerine.
Alar✻ bir kerwan edi, Erterek göçüp getgen. Biz parahat✻ tursaq da, Bizge de gezik yetgen.
Bu dünyağa aldanma, Yoqdur munu wafası✻ – Rahatlıq bir de bolmas, Har gün artar cafası.
Bu bir qart yalğançıdır, Were aldanma buğar; Aldatıp, isindirip, Gişini üyün yığar.
Dünya bulay bolğan soñ, Gerekbiz Haqğa✻ qaytma. «Qart bolsam qaytarman» dep, Gişi yaramas aytma.
Qart bolğunça dünyada Seni qoyarmu turma? Rasulnu✻ hadisinden✻ Alay✻ dep betiñ burma.
Ğafil✻ turğanıñ taman, Endi tüzelme qara. Özüñ görüp turasan, Neçeler getip bara.
Erterekden hazir et Axıratğa azığıñ. Tınçlıqda ösgen canğa Çıqsın seni yazığıñ.
Bir ölüm bar boynuñda – Anı✻ bilmege gerek. «Hali qaydan bolsun» dep, Were, teberme erek✻.
Ol sağa köp yuwuqdur, Gelgenin bilmey qalır; Malıña, üy-ahlüñe Bozartıp, canıñ alır.
Etgen amalıñ bolur Tar qaburda yoldaşıñ. Biri de payda bermes – Malıñ, mülküñ, qardaşıñ.
Yaxşı amal etgen busañ, Cennet bolur mekeniñ; Amma talaysız busañ, Allah bilsin nekeniñ✻.
Salat✻ salamlar bolsun – Rasulğa, ahlusuna✻, Sıylı ashaplarına✻, Yaşına, ullusuna!