Rasulnu alayhissalam miʼrajğa✻ barğanı
On ekinçi yılında, Payğambarlıq berilip, Minmege Buraq✻ da alıp Cabrayıl✻ yetdi gelip.
Orunundan turğuzup Rasulnu alıp getdi, Buraqğa mingen küyde Barıp köklege yetdi.
Köklerde şatlıq boldu, Munu gelgenin bilip; Aldınğı payğambarlar Barı görüşdü gelip.
Cennetni, cahannemni, Arşnı✻, kürsileni✻ gördü; Kökdegi maläyikler Rasulğa salam berdi.
Şapaatnı✻ tiledi – Qıyamatgün bolğanda, Xalq Mahşarğa✻ haydalıp, Hisap-sual alğanda.
Mundan ötüp, bardılar Sidratul-muntahağa✻, Andan soñ yañız getdi Qawsayni aw adnağa✻.
Haqıllar yetişmeygen Başğa makänğa geldi, Gerti dünya göz bulan Allahnı anda✻ gördü.
Rasulğa muʼcizatdır✻ Dünya göz bulan görmek. Başğalağa bolmağan – Munu gere kdir bilmek.
Allah bulan söyledi Neçese yüz miñ käläm, Allahım buğar berdi Şo yerde rahmat salam.
Özüne, ümmetine Beş namaznı parz etdi. Orunu suwuğunça, Qaytıp üyüne yetdi.
Erten xalqğa söyledi Ne eşitip, ne görgenin; Allah bulan söyleşip, Hazir qaytıp gelgenin.
Ashaplar inandılar, Şek geltirmey sözüne. Ne dep şek geltirejek, İnanğan soñ özüne.
Özü dünyağa gelip Bir yalğan söz aytmağan, Heç etgen waʼdasından Bir de geri qaytmağan.
Munu eşitip, Makka ahlü Duşman boldu yañıdan, Yarıq beregen nürnü Ayırmay qarañıdan.
Haqlığın bile turup, Günçülük edi işi. Ozoq✻, yarıqnı süymes Gözü awruğan gişi.
Salat salamlar bolsun – Rasulğa, ahlusuna, Sıylı ashaplarına, Yaşına, ullusuna!