Rasulnu alayhissalam Makkadan Madinağa göçmegi
Allahdan buyruq boldu – Makkadan hijrat etme✻. Abubakarnı alıp, Hazir boldular getme.
Özünü töşeginde Alini✻ qoyup getdi. Arslan-Ali şo geçe Gişi etmes hüner etdi.
Rasul çığıp yürüdü, Qaramay sözlerine; Yerden xum alıp sebip, Bulanı gözlerine.
Şo geçe yürüdüle r. Abubakar yağında✻. Yürüp barıp, girdiler Bir tawnu anağına.
Anaqnı awuzuna Miyama✻ awun qurdu; Gögürçün, uya salıp, Bulanı saqlap turdu.
Şol anaqnı aldına Yoq yerden terek bitdi; İzley çıqğan käfirler, Tabulmay, qaytıp getdi.
Eki-üç gün munda turup, Yolğa çığıp getdiler. Segiz gün sapar etip, Madinağa yetdiler.
Köp ullu şatlıq tüşdü Madina ahlulağa✻; Q atın-qızı cıyılıp, Qarşı çıqdı bulağa✻.
Barı da çaqıralar, Rasul gelgenni süyüp, Barmay ozup getgen soñ Qalalar yanıp-güyüp.
Rasul: «Qoyuğuz, – dedi, – Tüyesin öz küyüne». Ayübul-Ansarini✻ Barıp çökdü üyüne.
Köbü musliman edi Madina ahlulanı. Muhacirler✻ barğan soñ, Sıylap aldı bulanı.
Bar malın ortaq etdi, Tep-teñ etip üleşip, Bir üyde yaşadılar, Ağa-inidey gelişip.
Bel buwup aylandılar Ne tarıq-geregine, Taza din tamurlaşğan Bulanı yüregine.
Çöpge hisap etmedi, Bölüp berdi malların, Payğambarnı aldında Qurban etdi canların.
Salat salamlar bolsun – Rasulğa, ahlusuna, Sıylı ashaplarına, Yaşına, ullusuna!