«Köküredim men talaysız kök yimik».
Men talaysız ne xıyallı yaş edim, Yaşğarıp, yaynap ösgen baş edim, Talalarda tarlan ösgen quş edim, Hali busa neçik boldu işlerim. Köküredim men, talaysız, kök yimik, Köklege tuwra getgen oq yimik. Yaşnadım yaşıl ala ot yimik. Men tas boldum bu dünyada yoq yimik. Qozuday qurdaşlarım gelgende, Qarçığaday eki gözüm qaratdım, Qarlığaçday bülbül tilim sarnatdım. Göterilgen körpe börk yimik, Oynay-küley yüregimni quwzatdım. Köp girmedim olja tutğan üylege, İlmedim sawutlarım çüylege. Ayman-ayman ay artılır, gün kemir, Yaş yürekler tolğan talaw, taş temir. Sağış bulan qıyın getse yaş ömür, Yazğa qaçan çığarbız dep qışlıqdan. Etgen edik bir işleni yaşlıqdan, Haqıllağa oñlu-tersli boşluqdan. Bizin olay yamanlağan qızbaylar - Tüşge canı yetişmesin quşluqdan... ...Wöw adarşay eşiklege-üylege, Men talaysız köp zar geldim dünyağa. Ah desem, adam bilmey halımnı, Küstüngende cıya almayman sanımnı, Azireyil alarmıken canımnı.
Talaysız – nasipsiz, käsip.
Tala – ağaçlıqda otlu maydan (poläna, yelan).
Tarlan quş – berkut.
Qarçığa – sokol.
Quwzatdım – şat, quwnaq, kür etdim.
Ayman gün – ullu, erkin gün.
Quşluq waqti – erten wa tüş arası; quşluq aş – zawtrak.
Yabu at – osal at (kläça).
Baxçasaray üy – qala üy (dwores) (Baxçasaray – Qırımdağı şahar).
Küstüngende cıya almayman sanımnı – talçıqğanda cıyıp bolmayman sanımnı.