«Tüşdük temir tuzaqğa».
Eki awuz söz bilebiz, Yañız gözden görebiz, Altınlı tax, almas taw – Alıslarda elibiz. Alıslanı bayı-günü zarmıken, Aylanğan qışı-yazı qarmıken? Gök-ala göz görür günler barmıken? Gül aşnalı gözel tuwğan yeribiz. Yeribizge yetginçege Dol da bar, Yetti ay bütün yürümege yol da bar. Alıslarda ayı-günü muñ bolğan Bizdey neçe qazaq da bar, qul da bar. Waqtiler waqtda, çaq-çaqda, Yaratğanım ne buyurğan bu yaqda? Yaratğan bir xudayğa yalbara, Alıslardan asta-asta geçerbiz. Ana Dol bulan ullu Terikden Say urumdan sallar baylap geçerbiz. San sawluqda, can ağalar, zar sıqda Günjuwaqlar suwuq-salqın buz bolğan. Günjuwaqda görgenni aytıp oltursaq, Gürenlege sıyar-sıymas söz bolğan. Dağıstanlı Tatar oğlu Qazaqdan Rayhanatğa öpke salam uzaqdan. Biykem nege qayğım etip almadıñ Tülküleyin tüşgen temir tuzaqdan? Temir tuzaq tüşdü meni butuma, Yete almadım anadaşlı yurtuma, Biykem meni qayğımnı etmey qoymas dep, Miñ burluğup qaray getdim artıma. Tengiriden teli tüşüm umutlap, Dünyabıznı tuman basdı bulutlap. Tumanlar tutup, dert yutup, Qayğılar birden qopğan Qazaqğa. Quş qanatlı atlar minip çapsaq da, Qutulmasday tüşdük temir tuzaqğa. Quş qanatlı at minip, Qoşuluşğan yawlar çapmas uzaqğa. Qoşuluşğan yaw da, qan da içer. Suw şerbeti baha uçun. Qoşuna qonaq gelip tüşgen soñ, Qoyçaqaylar qoy da soyar, yah uçun. Qoyçaqaylar da yarlı bolamı, Qurmanğa quyup bergen sah uçun?! Muhammatxan, buyruq senden, can menden. Qılawlu xınjal senden, qan menden Arslan biyim, asil, almas xan biyim, Bir yazıqsın bizge qopğan ah uçun. Alıslarda bizin dinsiz öltürme Abumuslim şawxal – ullu şah uçun!
Eki awuz söz – az söz.
Almas – almaz.
Alıslar – yıraq yer (dal, dalnaya, çujaya, wrajdebnaya strana).
Alıslanı ayı-günü zarmıken? – bu yıraq yat elleni günleri, ayları dertli, zarlı, çarasızmıken?
Gül aşnalı – güldey gözel qızardaş.
Xuday – Tengiri, Allah.
Dol özen – geng Dol (Don) özeni.
Muñ – tuñ, talçıqlı, paşman (gorestnaya kruçina, peçal).
Bizdey neçe qazaq da bar – orus (qazaq) tusnaqlılar da bar dey.
Qul – rab; qarawaş – rabınä.
Waqtiler waqtda, çaq-çaqda – zaman-zamanda, bir-birde.
Yaratğanım – Allah, Yesibiz, Xuday (Bog, Twores).
Xudayğa yalbara – bir Allahğa tiley (prosit, umoläyet odnogo Boga).
Say urum – özenni say yeri, geçiw (brod).
Muhammatxan – şawxalnı inisi bolma yaray.
Sallar baylap geçerbiz – arqalıqlar baylap, plotlar etip, özenden öterbiz.
Can zar sıqda – can zarlı, dertli, qıyınlı halda.
Güren – haywanlar çalı (zagon dlä skota).
Tatar oğlu – Tatarnı ulanı.
Öpge salam – öpgelew, betlew, xatircan salam.
Temir tuzaq – temir qapğın (kapkan, lowuşka).
Yete almadım – yetip bolmadım, yetmedim.
Qayğımnı – munda: hayımnı (zabotu) degen maʼnada.
Tengirinden teli tüşüm umutlap – tüşde yimik ullu köp yaxşılıqlar umutlap.
Teli tüşüm – mol gelim, tüşüm (otliçnıy urojay).
Qayğılar qopğan – köp dertli, awur qayğılağa tarığan.
Quş qanatlı at – çalt, yügürük Buraq at (Pegas).
Qoşuluşğan yaw da, qan da içer, suw şerbeti baha uçun – gelejekde bolajaq tatli azat, erkin yaşaw uçun qıyınlıqlağa çıdar demek.
Qurman, qurman sahı – qurban sadağa ülüş.
Qılawlu xınjal – üttü çarlanğan, tek yanılmağan xınjal.
Qopğan ah – awur balahğa tarığan.