«Kirpige aytsam tügülmen dep ant ete»
Atlan-atlan sen, Biysoltan, degende, Atlanmağa meni kepim süygende, Çarığıma tasma tilip, baw saldım, Cawğarlı asa tayaq qolğa aldım. Men atlandım pastanlıqğa saqlawğa. Pastanlanı bir zat aşay bilmeymen, Gertisi, aşağanın süymeymen. Yessi gelip, kirpi aşay dep, känt ete, Kirpige aytsam, tügülmen dep, ant ete. Yessi de ölsün, o pastanlar çirisin. Men öltürdüm kirpileni birisin. Xalq bara edi pastanlanı baha etip, Urğan edim Nuhay barğa yah etip. İnsan, mağa, allah uçun, urma dep. Şonu da aytıp, Kirpi taydı yolumdan, Xatarlı tayaq çıqdı qolumdan, Oñsuz tiydi amalsıznı sanına, Kirpi, xarip, bek qıçırdı xanına. Xanı gelip mundan soraw alğınça. Birew gele, şöşgelerin suwurup. Qaburğası qattı gelgen, pöçgeli, Yetip geldi meni üstüme şöşgeli. Yetip gelip, ol xanına ças berdi, Bu ölgen çi meni atam! - dep, - yas berdi. Ol xanına ariw de ariw qaşları, Toğuz bolğan şo kirpini yaşları. Birisi - mirawaynı tilmaçı, Segizewü biçen çala barlaqda. Qardaşlarım qayğımnı etme qaraşmay, Ulanları meni bulan yaraşmay. Har gün axşam qatıp, pısa yurtdaman, Bu aydan soñ mirawayda suddaman. Sudum bola şu aydan soñ, güz busa, Qutulaman eki şahat tüz busa. Qarağaydan biyik bitgen qarağay, Bugünden soñ Kirpi öltürme yaramay.
Tasma – eçki teriden tar sızılıp etilgen qayış yip (tesma).
Cawhar – cemçug.
Poçgeli – böçkedey bazıq, dögerek.