«Кёкюредим мен талайсыз кёк йимик».
Мен талайсыз не хыяллы яш эдим, Яшгъарып, яйнап оьсген баш эдим, Талаларда тарлан оьсген къуш эдим, Гьали буса нечик болду ишлерим. Кёкюредим мен, талайсыз, кёк йимик, Кёклеге тувра гетген окъ йимик. Яшнадым яшыл ала от йимик. Мен тас болдум бу дюньяда ёкъ йимик. Къозудай къурдашларым гелгенде, Къарчыгъадай эки гёзюм къаратдым, Къарлыгъачдай бюлбюл тилим сарнатдым. Гётерилген кёрпе бёрк йимик, Ойнай-кюлей юрегимни къувзатдым. Кёп гирмедим олжа тутгъан уьйлеге, Илмедим савутларым чюйлеге. Айман-айман ай артылыр, гюн кемир, Яш юреклер толгъан талав, таш темир. Сагъыш булан къыйын гетсе яш оьмюр, Язгъа къачан чыгъарбыз деп къышлыкъдан. Этген эдик бир ишлени яшлыкъдан, Гьакъыллагъа онглу-терсли бошлукъдан. Бизин олай яманлагъан къызбайлар - Тюшге жаны етишмесин къушлукъдан... ...Вёв адаршай эшиклеге-уьйлеге, Мен талайсыз кёп зар гелдим дюньягъа. Агь десем, адам билмей гьалымны, Кюстюнгенде жыя алмайман санымны, Азирейил алармыкен жанымны.
Талайсыз – насипсиз, касип.
Тала – агъачлыкъда отлу майдан (поляна, елань).
Тарлан къуш – беркут.
Къарчыгъа – сокол.
Къувзатдым – шат, къувнакъ, кюр этдим.
Айман гюн – уллу, эркин гюн.
Къушлукъ вакъти – эртен ва тюш арасы; къушлукъ аш – завтрак.
Ябу ат – осал ат (кляча).
Бахчасарай уьй – къала уьй (дворец) (Бахчасарай – Къырымдагъы шагьар).
Кюстюнгенде жыя алмайман санымны – талчыкъгъанда жыйып болмайман санымны.