«Жан агъалар, сизге дуа аманат».
Теренлеге тюшдюк, чыкъма чара ёкъ, Бусурман дин харап, тутма чола ёкъ, Ислам динден бизге ярым пара ёкъ, Жан агъалар, сизге дуа аманат!
Солдатлайын тизип ойнатдылар, Тил тала, тиш аврув, дерт чайнатдылар, Къазанлайын ичибиз къайнатдылар, Жан агъалар, сизге дуа аманат!
Оюнун билмесенг – оьчге согъалар, «Карапчи, гавно» — деп, юзге багъалар. Бу бизин гьалларыбыз, жан агъалар, Жан агъалар, сизге дуа аманат!
Лакъум къад катабна къара мунг калам, Сизге етсин деюб минна минг салам. Биз гёрдюк, гёрмесин муну жумла алам, Жан агъалар, сизге дуа аманат!
Жан агъалар, жандай тилев жан учун, Дос къардашгъа бираз тилев ян учун, Къазакъ тамам къылды тюркюн шону учун, Жан агъалар, сизге дуа аманат!
Сизге дуа аманат – оьлю-санлы оьзлеге дуа охумакъны аманат эте, тапшура.
Чара ёкъ – кюй, амал, ёкъ.
Дин харап – дин пасат, пуч, зая.
Чола ёкъ – вакъти, заман, гьавур ёкъ.
Ярым пара ёкъ – гьеч пайда ёкъ.
Тил тала – авуз демек. (Тил аврув, дерт чайнатдыралар – А-К. Абд.).
Оьчге согъалар – оьчлю, ачувлу болалар, тебелер, уралар.
Карапчи – уручу дейлер (ногъай тилде – карак, каракчи).
Лакъум къад катабна къара мунг калам – сизге энди яздым къара мунг (пашман) кагъыз (калам, сёзлер).
Сизге етсин деюб минна минг салам – сизге етсин деп, бизден минг салам; деюб — бир къайсы орта ва къыбла къумукъланы диалектлерде "деп" сёзню бичими.
Жумла алам – бары дюнья халкъы, махлюкъ, кюллю халкъ (народ, массы).
Къазакъ таман къылды тюркюн шону учун – тюрк, динли шиъруларын язды.