«Батырлар тувра чабып бет табар».
Отуз тёбе, он аркъа, Осаллар чабар оьзмен деп. Ай къарангы гечеде Арсланлайын тюзмен деп.
Батырлар шонда тувра чабар нече де, Бурулуп шунда бузман деп, Сари атлар ёл ортада салыр деп, Къара атлар орта ёлда къалыр деп, Акъ атланы аямаса оьлюр деп, Акъ атланы асыл эрлер арытып, Он аркъадан чыгъар осал болман деп. Чапгъын десе порсукълайын бошалып, Отбашдагъы къалиягъа ошалып, Отуздан бири чыкъмас осаллар. Оьз башымны къара ерге салман деп, Ясавулдан эл яшгъаныр иш гелсе, Душманлардан дос янына гюч гелсе, Батырлар тувра чабар, бет табар, Игит болса элчеклеге эп табар. Ата юртдан солтан жаным къурбан деп, Гюллелерден къоркъуп, гёзюм юмман деп, Осаллардай уьйде ятып турман деп, Атам-анам, сиз береген пурман деп. Ата-анадан пурман алып гелеген, Бу дюньяны гьалын-гюнюн билеген, Бир худайны буйрукъ гьакъын тёлеген, Ол батыргъа худай налат этерми Дюньяда пайын алып оьлеген.
Чабар оьзмен деп – аста, озма сюймей чабар, артда юрюр.
Сари атлар ёл ортада салыр деп – арыр, ёл ортада къоюр деп.
Асыл эрлер – сыйлы эрлер (мунда, бажарывлу эрлер демек).
Къалия – къувурулгъан къуйрукъ, жыжыкъ (выжерки).
Элчеклеге (келчелеге) эп табар – бугъа йимиклеге эп табар (одолеет и бугаев).
Солтан жаным – аявлу, азиз, гьюрметли жаным.
Къурбан – жертва, жертвоприношение.
Пурман – ихтияр, изну, фирман.
Худай – Тенгири, Аллагь.
Налат – проклятие.