«Къыргъынлар кёп – савутланы къынайыкъ».
Къыргъынлар кёп - савутланы къынайыкъ, Къырларда кёп яманны сынайыкъ. Къырларда къыйын гюнлер гелмейли, Къызбайланы къавгъасына тынглайыкъ. Очарларда къавгъа этеген къызбайлар Гюню гелсе гючлюмикен, ермикен? Гёргенлеге барып сама сорайыкъ, Гёргенлер бардыр шонча оьрмюкен. Гёнгюллеге уллу сёзюн гётерсенг, Шо къызбайлар бизден къоркъа дермикен? Ичгилер ичмей ичин толтургъан, Ичгилер тюгюл, яшав зер экен. Иш гелгенде атланмайгъан насланы Шунча шулай не хыялы бар экен? Хыяллары хуйлу беренлер, Хораз чакъы иш тутмагъан эренлер Хох айталар хошлукъ сюйген чабангъа. Хынжалларын сувурушуп айланса, Ошамаймы авлакъдагъы къабангъа? Аз авлакъда адамланы таша этип, Астаракъ сёйлеп къара-ямангъа, Шонда сама къайтмасмы экен имангъа.
Къыргъын – сеча, сражение.
Савутланы къынайыкъ – чарлайыкъ, итти этейик.
Хыяллары хуйлу беренлер – хыяллары яман биревлер.
Хохайталар – хохайлы, тост айталар, оьктем сёйлейлер (спесиво, хвалебно).
Адамланы таша этип – адамлар ёкъ ерде, адамлардан ариде.