«Насип».

Къараланы къаршы алдында ятса да, Къастлысына азав биздей батса да… Къаралыдыр, сыйы бол мае касипни Гьаракъы ичмей эсден тайып нетсе де, Хорлукъдан уьюн бузуп битее де, Гьакъылгъа мукъ, гьатдан озуп гетсе де — Гьар даим де терси де онгдур насилии. Гьакъыллары етип арелан тутса да, Гьайгевлюкге аты айтылар касипни. Ахмахланы нече теренн онг этген — Огь, уьюн аллагь йыкъсын насилии! Насип чаяр кёп гюнагьлы насланы, Насиплиси аз гёрюне хасланы. Гьакъыллары етсе гьалал досланы — Онглу-терсли васиятым шол болсун: Эсгермесден иш тарыкълы гюн гелсе, Айтар сёзю онг болмасын, сол болсун. Атолу кимни тартар жыйынгъа, Гьайт деген гюн табулмасмы къыиынгъа. Къазандан чыкъгъан къара къул болсун, Тек киседе авур аслам пул болсун. Тил тюбюнде яревкелик сёз болсун, Тек тышында кюлеп багъар юз болсун. Сексенде бир сыйы болмас малсызны, Малсыздан сонг, янгызны — Нечакъы да гьакъ юреги тюз болсун.

Къараланы – яманланы.

Азав биздей – болатдай къатты биздей (биз – шило).

Къастлысына – къаршысына, душманына.

Касип – ярлы, амалсыз, насипсиз.

Къаралыдыр – къара юзлюдюр, айыплыдыр, талайсыздыр, насипсиздир.

Хорлукъ – илыкъ, шарайыплыкъ, гёзден тюшюв (позор, срам, унижение).

Гьакъылгъа мукъ – бютюнлей, тюбюкъарадан гьакъылсыз болмакъ.

Гьакъыллары етип арслан тутса да – гьакъыллы болуп нечакъы ишлер бажарса да демек.

Насип чаяр кёп гюнагьлы насланы – насип тазалар кёп гюнагьлы, айыплы яманланы.

Хас, хаслар – яхшылар, таза юрекли, асил адамлар.

Васият – завещание.

Эсгермесден – къапулдан, эсде ёкъдан, бирденден, хапарсыздан.

Атолу – белгили, айтылгъан, абурлу адам (знать, знатный, благородный).

Къара къул – раб, холоп.

Авур аслам пул болсун – кёп, эркин акъча болсун.

Яревке сёз – сюркюч, ялагъай сёз (льстивые, угодливые слова).

Кюлеп багъар юз болсун – иметь улыбчиво-обманчивый вид, лицо.

Тышындан – къырыйдан (снаружи, внешне).