«Гёргенибиз юреклеге сыйышмай».
Гийимлери ал безенген чечеклим, Чечекли талалардай гёкчеклим, Кёкде бишип, ерге тюшген айсыйлым, Эртенги гьавалардай бай сыйлым… Мени чи бир кёп умутум бар эди… Тамурларым мени девлер тартса да, уьзелмас, Халкъым мени тавлар чёксе, тозалмас… Ханлар хапмас, ону хапгъан булан сел чапмас. Тамурларым мени тармакълары къуруп тарсайды, Ханлар бизге Тажжал болуп къырсайды. Гетдик биз тавдан тюшген таш болуп, Биздей нече языкълагъа баш болуп, Биз барабыз ахшам тувгъан ай йимик, Хапарсыздан кюлге дёнген шай йимик. Гёргенибиз кёкюреклеге сыйышмай, Билгенибиз дюньялагъа къыйышмай. Гьайт, уланлар, шулай гетсек къыйын бар, Кёкюреклерде чечилмесдей тююн бар. Яратгъаным бизге язбаш берсе, яй бермей. Яз гечелер тувгъан ойлар гюн гёрмей. Гьей къудрат! Бизге ярыкъ себеле, Биз болайыкъ гюльахчангда гёбелек.
Ал безеген – къызыл чечеклер безеген.
Чечекли тала – агъачлыкъны чечекли бош майданы (лесная поляна вся в цветах).
Гёкчеклим – гёзелим, аривюм.
Айсыйлым – айдай сыйлым, аявлум.
Девлер – сказочные великаны.
Уьзелмас – уьзюлмес.
Тозалмас – тозулмас.
Сел чапмас – сел сюрлюкмес (сель, лавина не спадёт, не снесёт).
Тамурларым тармакълары къуруп тарсайды – тамурларым увакъ бутакълары къуруп шишди, гёпдю.
Ханлар бизге Тажжал болуп къырсайды – оьлю балагь болуп къарышды, къаныкъды.
Кюлге дёнген шай йимик – кюлдей болдукъ, къавшалдыкъ, тавшалдыкъ.
Гьей, къудрат! Бизге ярыкъ себеле – гьей, къудратлы Аллагь, бизге кёмек эт, насип себеле.
Биз болайыкъ гюлбахчангда – гюлбавунгда, гюлбарынгда эркин учагъан азат гёбелекдей (гюмелекдей) болайыкъ.