⁂

Юртда бир табунлар сююнсе:

«Бу не хадир гюн, Батырмурзаевлар оьлгенде йимик» дейген болгъан эди.

«Умукюрсюнню сан этмей къойгъанбыз. О гьабас болгъан. Гьали гезик онда».

Тачанканы артында олтургъанлар этеген шо лакъырны тачанка гьайдайгъан Зайырхан магъа етишдирди.

Шону арты булан, Зайнулабидни кагъызларын тапмагъа тюнтюв гележекни хабарын алып да бирев гелди.

Шону арты булан «улан къардашынг оьлюмню уьстюнде» деп атлы гелди.

Айгъазиге йимик бир гечеде уьч намус бойнума тюшдю.

«Анамдан къалгъан бир уланны оьлгюнче де гёрермен» деп турдум. Амма Зайнулабидни кагъызларын Умар деген пакъыр гишиге берип яшыртмайлы Яхсайдан чыгъып болмадым.

Мен Янгыюртгъа баргъан гече эшитдим: мени артымдан шо сагьат онда барып уьйлени тюнтюгенлер. Зайнулабидни сакълагъан деп, Зайнулабид бир керен буса да уьюне гирген юртлуланы уьюн-эшигин къоймай талагъанлар.

Яйны иссилеринден сонггъу гюзню сувукъларында Зайнулабидни сюегин мени къолума етишдирмеге гече-гюн айлангъан улан къардашым къамушда партизан отрядда сувукъ тийип къабургъа аврувдан оьлдю.

Дагъы этежегинг бармы, Аллагь, деп токътадым. Амма гёзлерим къуру эди. Васият эсимден таймай эди.