⁂

Мен эрге барагъанда, Яхсайда алашаракъ бир той болду. Ярлы гишини тою тепсиден пакъыр буса да, йырдан бай бола эди. «Ярлы гёнгю ярыкъдыр» деп, айтыв да бар дагъы.

Мени алып барагъан арба гиевню абзарына етише турагъан заманда бир къатынны арив этип йырлайгъан авазы эшитилди. Ол къатын, мен артда билдим, оьтемишли болгъан. Оьтемиш къатынлар буса сарынгъа бек уста бола. О къатын гюмюш къонгурав йимик оькюреген авазы булан бир сарынны мени гелин юрегиме салып къойду. Не сарын эди десегиз, айтайым:

Исси сувгъа баргъанда Аягъым тийди ташгъа. Ай гелин улан тапсын Жан Нугьайгъа ёлдашгъа.

Шу сарында эсгерилген ат мен эрге гелеген Батырмурзаев деген гишини аты эди. Айып этмегиз, памилин эсгерсем де, атын айтмагъа авзум уьйренмеген. Гелин заманымда мен юрютген эсги адатлардан бугюнге ерли янгыз шо къалып тура. Бара-бара о да таяр бугъай.

«Ай гелин улан тапсын, жан Нугьайгъа ёлдашгъа» деген сёзлер сабанлыкъгъа чачылгъан урлукъ йимик мени юрегиме чачылып къалды. «Шо сарынны Нугьай оьзю чыгъарып, шо къатынгъа йырлатгъандыр» деп эсиме гелди. Неге десе, мени гелешмишим гюмюш уста экенни мен билме де билмей эдим, амма ону гюмюшдей таза сёзлер тизип болагъаны чы магъа белгили эди. «Къара чы, гьали бу мен оьзюне улан тапгъанны сюекен» деп эсиме гелип къалды.

Сабанчы урлукъну авлакъгъа себип битген сонг, юрегинде дерт сакълай. «Ашлыкъ болурмукен, болмасмыкен» деп ону юреги челтирге тюшген жымчыкъны йимик тырпыллап тура. Башлапгъы яшны тапгъынча, мени юрегимде де воЛлагь болду шо кюйде гьал. Тогъуз ай тогъуз йыл чакъы узакъ да гёрюндю.