Халкъ булангъы эдеплер

Яшларыгъызгъа ва къуллукъчуларыгъызгъа къонакъланы алдында яда ят гишилени ягъында урушмагъыз.

Оьзюгюзню къонакълыкъгъа чакъыргъанда, яшларыгъызны иертип бармагъыз. Оьзюгюзге къонакъ гелгенде яшларыгъызны мажлисде олтуртмагъыз. Къонакъгъа яда ят гишиге – уьй ичигиздеги рагьатсызлыкъдан, къуллукъчуларыгъыздан кант этмегиз.

Къуллукъчуларыгъызгъа къуллукъ буюрагъанда, юмшакъ^✻, татли сёзлер сёйлегиз. Алагъа сёгюшюп, къатты сёйлеп пайда этербиз деп хыял этмегиз. Къуллукъчу дегенде гертилей де оьзюгюзге къул деп ойламагъыз. Аланы да жаны, юреги бар икенин^✻ унутмагъыз.

Таби атыгъызгъа арив гёрюнмеген гьар зат учун ачувланмагъыз. Ёкъ буса^✻, бек тез къартайырсыз. Досларыгъызгъа, уьй-агьлугъузгъа^✻ оьзюгюзню сюйдюрюгюз, буса да гюч булан тюгюл – арив къылыкъ, яхшы хасият булан.

Гьеч бир заманда да макътанмагъыз, сизин халкъ макътасын. Гьюнеригизни, [адамлыгъы]гъызны сёз булан англатмагъыз, иш булан гёрсетигиз, гьар гиши оьз гёзю булан гёрсюн.

Пакъырланы барысы да агьмакъ, байланы барысы да гьакъыллы бола деп англатмагъыз.

Гишиден охумагъа китап алсагъыз, заманында къайтарып беригиз. Гишини китабын бек арив сакълагъыз.

Гетген заманда^✻ булай яхшылыкъ этген эдим деп, андан лакъыр этмегиз.

Дослукъгъа инанып, гишини малына къол созмагъыз^✻.

«Динли болугъуз» яда «малны яхшы тутуп сакълагъыз» деп гишиге бек кёп насигьат этмегиз. Артыкъ гьакъылыгъыз боса, оьзюгюз учун сакълагъыз, бальки^✻, бир заман тарыкълы болур.

Гьеч гишини айыбын бетине урмагъыз.

Яшланы, гьайванланы азапламагъыз.

Гишини кебинден, кюцюнден, опурагъындан-затындан лакъыр этмегиз. Мундан сизге бир де пайда болмас. Болса, зарар^✻ болур.

Гелишип-гелишмейген суал-жаваплардан сакъланыгъыз. Гьеч бир заман да ялгъан сёй[лемегиз]. Досугъуз булан шулай аралыкъ юрютюгюз: нагагь душман болуп гетсе де, оьзюгюзге зарар гелтирирдей болмасын.