Мутаржимден^✻ бир эки сёз

Маргьумну таржумагьалын язагъанда, сураты гёз алдыма тасаввурланып^✻, тез тайып гетгендей болуп, юрегиме тюрлю гьаллар гелди. Бу аявлу ёлдашым ва меслекдешим^✻ муратларына етишмей, тез заманны ичинде дюньядан гетмеги эсиме тюшюп, шу йырны^✻ о[р]талыкъда сёйлемеге мажбур болдум^✻:

Пасигь эди Фараздакъдан^✻ гьар сёзю, Языкъ халкъды гьар даиман онг гёзю. Къардаш-къурдаш, дос-ювукъ деп айырмай, Барын бирде[й] тенг гёреди ол оьзю.

Табиаты даим тенглик сюеди, Бай-ярлы деп башгъа гёзден къарамай. Гьеч бир ишде янгыз пикру тутмады, Гьакъылы булан илмусуна сорамай.

Пикрусуна тюз гьакъылын ёлдашлап, Иш гёреди халкъны илмулу этмеге. Намусларын малгъа сатгъан намартлар Къоймадылар мурадына етмеге.

Гьурриятны^✻ нюрюн гёрме сюеди, Къара халкъгъа тиерми деп ярыкълыкъ. Аны йимик гьурриятчы шаирге Бугюнлерде гелип къалды тарыкълыкъ.

Ол ителги къушдай тургъан эрлени Къадрин^✻ билмей, ёкъдан ялаябалар. Тарыкълы гюн гележегин ойламай, Учургъан сонг тишнеп бармакъ хабалар.

Душман да излей аны бугюн, дос да излей, Бугюнлерде тарыкълыгъын билген сонг. Иш оздуруп къолдан пурсат^✻ гетгенде, Ёкъну излемек болурмукен энди онг?

Абдуррашит Яхсайлы, 26 май 1926