Язгъан пакъырны мюнажаты✻
Я Аллагьым, Сен гечгин Гюнагьларымдан мени, Башгъа ассилик этсем де, Герти бирлеймен Сени.
Дюньяда рагьатлыкъ бер, Къыйнап алма жанымны, Ахыргъы нафасымда✻ Ёлдаш эт иманымны.
Йылап къапунга гелдим Мен, бир языкъ гунагьлу✻, Жагьаннемден къоркъаман, Тюгюлмен женнет агьлу✻.
Женнет умут этемен, Бетим чи бармай айтма. Аллагьым, Сен насип эт Насугь✻ тавбагъа къайтма.
Къыяматгюн Магьшарда Онгдан бер китабымны, Айиплеримни✻ ачма, Енгил эт гьисабымны.
Гьабибинг гьюрметичун, Тутма мени азапгъа, Сен магъа гёре болма Баргъан гюнде гьисапгъа.
Фазла карамынг✻ булан Языкъсын мен пакъыргъа, Мен бир асси къулунгман – Рагьмунгдан къувма къыргъа.
Рагьмунга умут булан Ассилик этдим Сагъа, Гъафурун✻ гьам Рагьимсен✻, Ачувланма Сен магъа.
Балагьларынгдан сакъла Эки дюньяда мени, Генг болгъан рагьматынгдан Бир зат кемимей Сени.
Къыяматгюн болгъанда Ярыкъ этгин юзюмню, Расулну гёрмекликден Магьрюм этме гёзюмню.
Гене геч гюнагьындан Атам булан анамны, Алагъа Сен насип эт Женнет Даруссаламны✻.
Дагъы да Сен языкъсын Къавум-къардашларыма, Къыйын-тынчда табулгъан Ювукъ ёлдашларыма.
Расулну уьмметине, Савуна-оьлгенине, Аллагьым, Сен языкъсын Дюньягъа гелгенине.
Барына да насип эт Иман булан оьлмекни, Машгьарда пайгъамбарны Нюрлю юзюн гёрмекни.
Эки дюньяда олдур Аламланы солтаны, Бизин магьрюм этме Сен Шапаатындан аны.
Я Рабби, Сен рагьмат эт Абубакар, Умаргъа, Осман, Гьамзат, Аббасгъа✻, Гьасан, Гьусайн✻, Гьайдаргъа✻.
Аллагьым рази болсун Аны чегьар ярына✻, Мугьажирге✻, ансаргъа✻, Башгъа асгьапларына.
Къысгъартып къумукъ тилде Яздым Расулну гьалын. Язма гюч етишмежек Къоймай китапда барын.
Расулну гьалын яздым Артында къурман айны✻. Аны шапаатындан Магьрюм этме Нугьайны.
Салат саламлар болсун – Расулгъа, агьлусуна, Сыйлы асгьапларына, Яшына-уллусуна!
(«Бу жылтны ичинде уьч башгъа зат бар: Назмул-калам. Мавлид. Миъраж» деген китапдан. Темир-хан-шура, 1909 й., с. 6-12). «Мавлетни» метинин ажамчадан гьалиги къумукъ язывгъа гёчюрген, огъар баянлыкълар ва англатывлар язып онгаргъан – Гьасан ОРАЗАЕВ