Dertünçü gerünüş
Üçünçü görünüşnü dekorasyası. Yañurlu gün. Tamğa «Yarıq Yel» wa «Yañı Yaşaw» kolxozlarını awlaqlarını planları ilingen. Ortada «Yarıq Yel» kolxoznu yañı mülklerini hap-hazir maketi. Hali onu içinde wa al betinde lampoçkalar da yana. Müyüşde tumboçkanı üstünde har kolxozçu xozäystwo uçun qurulajaq tipowoy [qalipli — m.a.] üyleni maketi bar. Onu içinde de yarıq yana.
Maketni yarıqların söndürüp, yağıp, maketni fontanın çaçıratıp keplenegen — Zazay, Giççibek, Maryam, Şeker tam gazetge burluğalar, Zazay qayda burula busa Giççibek de şonda burula…
<[Zazay]>. Hey Maryam, bulanı tam gazetine qarayıq qızı.
<[Giççibek]>. Zazay gerti ayta.
<[Zazay]>. (oxuy). Yamansuwğa tez zamannı içinde tındırıqlı köpür işlerbiz. Dewletgerey yaza.
<[Maryam]>. Traktorlanı wa özge maşinleni yaxşı küyde paydalandırmağa brigadağa kim purşaw ete?
<[Şeker]>. Hali qarasa Cañişi yazğandır.
<[Zazay]>. Aytaman çı Cañişi yazğan.
<[Giççibek]>. Wa-a! Erkeçni suratı. (Zazay tüpden taba Giççibekge türtüp Şekerge qaray.)
<[Şeker]>. Ne dediñ Giççibek? (Zazay Şekerni aldında toqtay.) Qayda tay çı, Zazay.
<[Zazay]>. (bir yaqğa tayıp Giççibekge asta bulan). Onça qıççırıp netesen? O çu munu ulanqardaşı, yaman görmege yaray.
<[Giççibek]>. (Zazaynı qulağına awup). Bilmey. Neujeli [Gertiley de — m.a.] yoldaş Şekerni xatiri qalırmı?
<[Maryam]>. (gazetden gezün ayırıp ari taya. Küstünüp öz-özüne). Heyler, artına-aldına qaramay şunu uşatıp turğanman. Süygenni gözü soqur bola dep şulayğa aytadır. (Pauza.) Yoq bular ne aytsa da ondan tiziw adam etmege bajarılar.
<[Şeker]>. (gazetden burulup küstüne). Amalı da gazetge tüşmey turup toqtamadı. (Arı barıp oltura. Zazaay wa Giççibek oğar tıñlay.) Hali munu açuwun da ol menden alma qaramasa.
<[Zazay]>. (Şekerge). Qaramas!
<[Giççibek]>. Qaramas! Sen wöre, heç kepiñni buzma. Munda murat, mısğıllamaq tügül — tüz yolğa salmak.
<[Şeker]>. Onu men köp yaxşı bilemen, Giççibek.
<[Zazay]>. Onu anağız Qaniw buzğan, sayki üynü qırpıwu, ulan yaşnı kepin buzma yaramas degen zarallı añlawlar bulan onu yonkütgen.
<[Şeker]>. Bilemen, bile, gerti aytasan, tek…
<[Maryam]>. (Şekerni sözün bölüp). Şo sağa bir zat aytsa oğar biz eterbiz eterleni! Başlap men.
<[Zazay]>. Men de.
<[Giççibek]>. Koneçno, Albetde!
<[Şeker]>. Heyler, Cañişi nege geç qaldıken? (Çığa.)
<[Zazay]>. Ne tamaşa! Adamğa awurluq bolğanda, har zaman süygen gişisi esine tüşe.
<[Giççibek]>. Tüşe çi dağı. Masala…(Zazay uʼttü qarap yibergende laqırnı başğarta.) Bilemisen, bu erkeç özü de qatın almay…
<[Zazay]>. Qızardaşını günahına da gire.
<[Giççibek]>. Şulay geziklerde qurdaşlar aktiv küyde wmeşat etme gerek bola.
<[Zazay]>. Meşat?
<[Maryam]>. Wmeşatsä, dey.
<[Giççibek]>. (Maryamğa). Maryam rusçanı bajara. Meni fikrumnu bu tüz añlağan…
<[Zazay]>. Sen meşat dediñ.
<[Giççibek]>. Meşat?
<[Zazay]>. (yeñilmey). Dür, meşat dediñ.
<[Maryam]>. Neni neger meşat?
<[Zazay]>. Giççibekge sora.
<[Giççibek]>. (masxarağa salıp). Baliki smeşat degenmendir?
<[Zazay]>. Smeşat? Yoq, aytmadıñ. Me—ye—şa—at, dediñ.
<[Maryam]>. Baliki ukraşat degensendir?
<[Zazay]>. Ukraşat?
<[Maryam]>. (küley). Ukraşat tügül, ukraşat da tügül, proşat. Sayki Erkeçden geçmek…
<[Zazay]>. Yoq tügül! Men köp yaxşı eşitdim — Giççibek «meşat» dep aytdı.
<[Giççibek]>. Zazay neçik eşitgen busa, şolay aytğanmandır. Zazay bir de yañılmay. (Barmaqların «qayçı» etip Maryamğa görsete. Maryam külep yibere. Zazay oğar qaray Giççibek aytma dep oğar işara bulan tiley.)
<[Erkeç]>. (gele, az-maz kebi de bar. O Maryamnı külküsüne tıñlay, öz-özüne). Bu külküsü lap öltüre dağı meni! Prosto irite!
Süyemen kürlügüñnü, Sendegi şat külkünü, Tübünden çeçek üzme Sen enkeygen ülkünü.
İzdirastiler! Xoş geldigiz qonaqlar bizin yurğa! (Başlap Zazaynı, soñ Maryamnı qolun ala.)
<[Maryam]>. (Erkeçge). Sen de xoş geldiñ — kurortnik.
<[Zazay]>. Qayda toy munu qoy!
<[Maryam]>. Hoy-oy, uzun Labazan, terkeme toyda ne biyiy bolğansan dağı hankabut miyama yimik.
<[Zazay]>. Toyda çı xari bu halmağ [baliki, ahmaq söznü qıñırlaşdırıwu — m.a.] dommayğa oşap qala.
<[Maryam]>. Zato [amma, tek, şolay bolsa da, busa da — m.a.] işde bu — salhan xamurnu yimik.
<[Zazay]>. Adamşawlu qarğa küşlep de bilmey.
<[Maryam]>. (Zazayğa asta bulan). Hali taman! (Erkeçge.) Nege söylemeysen?
<[Erkeç]>. (küstüne). Ne aytayım, qonaq xatiri.
<[Maryam]>. Qonaq etip de bolamısız dağı?
<[Erkeç]>. Biz — siz tügülbüz. Sizge göre bolmasbız. Canığız ne süye! (Maryamğa.) Süyseñ bussahat sen mağa toyğa barayıq dep tile — gelmesmikenmen.
<[Maryam]>. Busa yürü. (Qoltuğundan ala. Erkeç süyüne.)
<[Zazay]>. Hey, iş bar bularda.
<[Giççibek]>. Bulardan ülgü alma tarıq edik.
<[Zazay]>. Aytdıñ sen de! Bulardan ülgü alıp bolabızmı dağı biz.
<[Giççibek]>. Nege?
<[Zazay]>. Bular ulan-qız, biz qısırlarbız.
<[Giççibek]>. Ha, olaymı? Meni hisabımda miñ qıznı artğa sala bir qısır.
Maryam Erkeçni tam gazetge alıp bara.
<[Maryam]>. (Zazaynı wa Giççibekni qulağına). Şekerge bu qatılğança, biz buğar qatılıp munu açuwun bizge baqdırayıq. (Giççibekge). Sen de innemey turma, oyun-masxara bulan sen de ayt, bizin arabızda birlik barnı bilsin! (Zazay hazirlik göre, onu görüp Giççibek de Eldar da gele.)
<[Eldar]>. (gire). Xoş geldigiz. (Maryamnı wa Zazaynı kolun ala, axır da Erkeçge de qol uzata.) Esen-amanmısan? (Erkeç ğeç zat aytmay.) Esen de bol, aman da bol! (Erkeç cawap bermey.) Siz men munu bulan soraşa dep tamaşa bolmağız. Bu da yoq edi çi yurtda.
<[Maryam]>. Bizin yurtda bolğandır dep esiñe gelemi?
<[Eldar]>. Bu sizin yurtğa dağı barsa da tamaşa! Munu siz quwalağansız çı.
<[Zazay]>. Kim xari?
<[Maryam]>. Salim deymisen? O aytğan zatlağa onça tergew bere turmağız. Aytar, tüz tügül ekenni bilgende qaytma da qaytar. Neçik de Erkeç Cañişini üyüne yarıq tartdı çı. (Terezeden görsete.) Siz iznu bersegiz bizin klubğa da yarıq tartar edi.
<[Eldar]>. (gazetge gözü tiye) Bu kim? (Gözeldiriklerin salıp oxuy.)
«Erkeçni toyda biyiygen zamanı»…
Erkeç duwlap bir zatlar aytma süye, Maryam Erkeçni sabur etme çalışa, tirsegine türte.
<[Erkeç]>. (tunuq). Busa yasğa barma gerek, toyğa barma yaramayğannı men bilmegenmen.
<[Eldar]>. Yoq, Erkeç, sen kritikanı tersine añlay turasan. Kritika etgen sayın çığınlanıp turasan? Dağı-dağıda qaytıp, toqmaqları başıña tiyip turajaq. Soñ sen bir dağı hayewlüknü de etgensen.
<[Erkeç]>. Ne hayewlük?
<[Eldar]>. «Kolxozda işlemek uçun oxumasa da yaray, oğar da ne oxuw, ne kurs tarıq edi» dep aytıp, Şekerni bir geçe darsğa gelme qoymay, özüñe toyğa aqça izletgensen. O Erkeçlikni, Atayewşinanı [Atayçılıqnı — m.a.] qoyma gerek, yoldaş Erkeç! (Tamdağı planlağa qaray.)
Erkeç bir yaqğa qaqlığa. Giççibek de, Zazay da biraz aldoqda müyüşdegi giççi maketni yarıqların yağıp aylana.
<[Zazay]>. Şulay bir kwartir bolsa.
<[Giççibek]>. Mahaçqalada [Anciqaladağı — m.a.] meni kwartirim [peterim — m.a.] mundan qalışmay, abzarda şulay borlalarım da bar.
<[Zazay]>. Gaz peçleri de bar deysen dağı?
<[Giççibek]>. Gaz, elektriçestwo [elektrik — m.a.], kran [sümelek — m.a.], kanalizasya [küremet — m.a.], bütün udobstwosu _[oñaylılığı — m.a.]…
<[Erkeç]>. (oʼz-özüne). Şina, şina, atayşina. (Barmağın xabup oylaşa. Giççibek qulağına awup Ş—ş—şina. Giççibek sesgenip gete. Erkeç ğaman onu oʼzüne tartıp.) Şina degen ne zatdır? Atayşina?
<[Giççibek]>. A kişi, tarıqsız masxarañ bulan bizin laqırnı bölesen.
<[Erkeç]>. Şina — şina!
<[Giççibek]>. Bilmey soraysan dağı? Tişi doñuz degen zat! (Zazayğa burula.)
<[Erkeç]>. (oʼz-özüne) Tişi doñuz? Tügüldür xari? znaçit: Atay — atam. Atayşina — menmen, tişi doñuz? Yoğese ölgen atama da ne dey bu? Priçem munda atam? Wollah hali çi qoyman! (Maryam bulan tamdağı planğa qarap turağan Eldarğa burula.) Hali şoğar barıp söyleymen desem, Maryam tirsegime türte turajaq…(birden es etip.) Aha, üyge barağan yolun saqlarman. (Getme yürüy.)
<[Giççibek]>. Erkeç, sen getip qalma, bussahat dars bolajaq.
Partkabinetge bağıp gete. Erkeç oğar açuwlu qaray, artından yürüy, birden toqtap qala.
<[Maryam]>. (onu es etip). Erkeç, sağa ne bolğan?
<[Erkeç]>. Seni xatiriñni etip çıdadım, Maryam. Tek ayıp etme, dağı çıdamağa bolmayman, xatiriñ qalmasın.
<[Maryam]>. Ne bolğan deymen?
<[Erkeç]>. Eşitdiñ çi şo mağa aytğannı?
<[Maryam]>. Eşitdim.
<[Erkeç]>. Tiştaypanı yağında, seni yağıñda…ya men çi erkekgişimen, bir de bolmasa qaban dep aytsın dağı, erkek gişige tişi doñuz degen ne zatdır?
<[Maryam]>. Seni qızdırmañ sama yoqmu, Erkeç. (Qoluna tiyip qaray.) Sen ne sandıraqlaysan?
<[Erkeç]>. Ya, sen, şo mağa atayşina degenni eşitmediñmi?
<[Maryam]>. Eşitdim. Sen biraz yañılış aytasan. Atayewşina dedi.
<[Erkeç]>. Dağı, atayewşina degen ne zatdır?
<[Maryam]>. Atayewçuluq degen zat.
<[Erkeç]>. Ya…
<[Maryam]>. Heç añlamayman, tişi doñuznu qaydan alıp aytasan? Atayewşina olay degen ne zat dep neçik esiñe geldi?
<[Erkeç]>. (sığanıp Giççibekni uʼstüne yürüy). Atayewşina ne zat ekenni hali men görseteyim sağa, doñuzmu, yoq ese qabanmı? _(Maryam küley.)
<[Giççibek]>. (Zazaynı artında qamalıp). Sen gertiden sorameydiñ? (masxara etip.) Erkek doñuz! Hey, Erkeç. Sen bizin laqırnı bölmek uçun soray dep turadım. (Erkeç Giççibekge türtme dep uzatıla, Zazayğa tiyip qala.)
<[Zazay]>. Hey, hey! Bir Allah uçun qıtığım gele, qıtığım, qıtığım. Huya, meni qoy Erkeç!
<[Maryam]>. Hey, biraz asta boluğuz. (Giççibek wa Zazay Erkeçden tartıla turup Giççibekni kontoruna gireler.)
<[Erkeç]>. (Maryamğa). Ne bola, tileymen, şunu dağı gişi eşitmesin. Eldarnı mağa epsiz xatiri qalajaq. U-x, yep-yeñil bolup qaldım.
<[Giççibek]>. Ş-ş. Sup-subay da, günçıray da gele tura.
<[Qanitat]>. Qaydaken bulanı şo karkadil degen gazeti?
<[Dewletgerey]>. Muna hana tap özü! (Tam gazetge qaray.) Wolla, qatın munda onu suratı unutular yimik etilmegen. Qara hali papaxnı sındırğan küyüne! Erkeçni müyüzleri yimik eki müyüz bolup qalğan.
<[Qanitat]>. O ne haygew xari, Erkeçni müyüzleri barmı?
<[Dewletgerey]>. Ya sen qaysı erkeçni aytasan? Men dört ayaqlısın aytaman.
<[Qanitat]>. Ha, olay busa çı, gerti xari.
<[Dewletgerey]>. Qara, Alıpqaçnı çorapları yimik çoraplar da giydirgen.
<[Qanitat]>. Qaysı Alıpqaç?
<[Dewletgerey]>. Esiñde yoqmı? Alıpçap, Alıpqaç.
<[Qanitat]>. Ha, «Doslar» degen tiatrdağı? Gertiley Erkeçge oşama da oşamay, oğar oşay.
<[Dewletgerey]>. (öz-özüne). Kimge oşatma da qabul, Erkeçge oşatmasa. (Qanitatğa). Ya tübünde yazılğan zat munu Erkeçden tayışdırmay.
<[Qanitat]>. Qayda? Qanda? Qan yawğur, gözeldiriklerim peçni xırına salğan yerde unutulup qalğan.
<[Dewletgerey]>. (oxuy). «Erkeçni toyda biyiygen zamanı, özü qızardaşına: «Şeker, iş günleriñni bergen bulan bolmay, bu toyğa da aqça tapmasañ bajarılmay. Ce, sen munda netesen?»
<[Qanitat]>. Huya, zat tapğanlar gazetge salmağa! Özün de neçik salğan xari! Meni Erkeçim olay erşi biyimey. Heyler, heyler, ulan qardaş-qızardaşnı arasındağı iş bu xalqğa ne awaradır?
<[Dewletgerey]>. Bu çu yaray xari.
Eldar gele.
<[Eldar]>. Erkeçge etilgen kritikağa sen talçıqma, Qaniw! Erkeçge biz söyleygen küyde sen de söyle. Soñ ondan biz bir adam eterbiz, barı da cahillege ülgü bolağan küyde.
Cañişi wa Şeker gire. Erkeç qızardaşına açuwlu qaray.
<[Maryam]>. Ne qaraysan, gözleriñni aq qabaqnı çeçegi yimik de etip? (Sumkasından [dorbasından, çantasından — m.a.] giççi güzgü çığarıp Erkeçni betine tuta.) Qara çı özüñe!. Yamanok ariwmü? Sen Eldarğa tıñlap yürü. Onu xadirin bil, soñ da Salim de seni bulan başğaça söyler.
<[Qanitat]>. (Maryamğa). Oh, awzuña ot tiymegen bal tiysin, qızım. Tfu, tfu, göz tiymesin.
<[Eldar]>. Hali biz dağı kimge qaraybız? Salim gelejekge oşamay.
Barısı da tıñlaylar, qolunda at qamuçu da bulan Salim gele.
Barısı da buğar burulalar. Pauza.
<[Salim]>. Salam, oh bu yaman suwnu yamanı! Suwdan sörün-sörün bolup sal gele.
<[Eldar]>. (Salimge qol berip). Rayondan gelegenge oşaysan. Ne yaxşı bolğan suw taşıp. Suw taşımağan busa hali de bir bahana tapğan busañ yaray edi. Awlaqğa qaçmağa. (Küleyler.)
<[Salim]>. Wolga, ari yağına çıqmağa atnı tebindirip de qaradım, netsem de at suwğa girmedi.
<[Eldar]>. Yessine oşamağan mal haram dey. Hali köpür bolğan busa yamanmedi?
<[Salim]>. Wolla, har bir hapur-çupurğa çaçıp yürümege aqçabızğa açuwubuz çıqmağan dağı!
<[Zazay]>. Neçik hapur-çupur! Sen ne söyleysen, yoldaş Salim? Sen çi köpürge xarj yoq, zaman yoq dey ediñ. Busa tüz aytmağan bolğansan. Köpür salmaqnı, suw çığarmaqnı sen hapur-çupurğa sanaysan dağı?.
<[Eldar]>. Yeq, Salim! Elektrostansiya, klub, hamam hapur-çupur tügül. Biz özübüz qaysılay bağıp barağanıbıznı bile busaq, şolar barısı da bir de artğa salma yaramayğan masʼalälar.
<[Salim]>. Bolsa da olar aslu masʼalälar tügül! Tügül, Eldar! Sen köp alğa çabasan. Sen hisap etip qara çı, şo sen aytağan masʼalälarda, men mükürmen, siz alda barasız. Amma paçalıqğa aşlıq beriwde, habijay çaçıwda, qaytarıwda…(Kisesinden gazet çığara.) Şu gazetdegi swodkada [qısğa berimler — m.a.] siz de, biz de üstlü-tüplü yazılğanbız.
<[Eldar]>. Alğasama, o masalağa da swodka bolur. Şo swodkada siz qayda bolur ekensiz? Ondan soñ, sen bizin awlaq işleribizge mükürlük etmeygenge oşaysan. Qara çı sen bu işge! (Müyüşge bara, qamuş baylamnı görsete.) Bir eki yıllar alda aylanadağı barı da yurtlar yımışaq sibirtgini bizin awlaqdağı qamuş blşlardan alıp ete edi. Bu sahatğı bizin saban topurağıbız (xaritadan görsete) şulay qamuşlu batmaqlıqlar edi, tügülmü, Dewletgerey? Şo topraqlanı qurutuwda Deweyni mañalayından da az ter tögülmegen. Soñ bu qara tegenekni, bu tüpgüçleni göremisen? Qaniwni başı saw qatınıbız qızıbız bulan yabuşup köp topraqlanı tegenegin qırğanbız. Şo yerlege salğan bawlanı çağırın içmege bu yıl güzde gelirsen, Salim.
<[Salim]>. (mısğıllap). «Güzde» «Tanğala». Mağa sorasa tañalağı tawuqdan bugüngü yımırtğa qolay.
<[Eldar]>. Sen şolay oylaşağanğa tügülmü, muna (plandan görsete) sizin awlaqnı qaydağı bölek, qarategenek basıp tura. Sen awlaqlanı tazalawğa bir iş gün de xarjlamağansan. Bu boy barısı da bir tutğan bolup sürülejekmi, Cañişi?
<[Salim]>. Ne? Olay degen ne? Eki kolxoznu awlağı bir tutğan bolup sürüle degen ne?
<[Eldar]>. Bolsun dağı. Eki de kolxoz özleni sewooborotların bir-biri bulan söyleşip qursa, eki de kolxoz özleni şu awlağın bir yimik kultura çaçılağan awlaq etme bola. (Erkeç planlar ilingen tamnı yarıq ete.)
<[Salim]>. (aççı küley). Ya, siz qızdırıp alıp barasız. Ha hali, aytağanığıznı aytıp bitçigiz!
<[Eldar]>. Biz aytmağa süyegen zat — eki de kolxoz sewooborotların özleni topraq şartlarına göre, söyleşip qurmaq.
<[Cañişi]>. Hali qarağız, «Yañı Yaşaw» kolxoznu çaçıw uçastkası ona owunda, «Yarıq Yolnu» aşlıqları munda. Bırıñılar da aytğanlay birisi maşrıqda, birisi mağrıbda.
<[Erkeç]>. Bir-birini arasında günnü uzağında at çapdırıp turmağa yol bar.
<[Cañişi]>. Eki de kolxoznu maşin texnikasın nehaq ari-beri taşlamay asuwlu küyde paydalandırmaq uçun, eki de kolxoz bir yimik kulturalar [ösümlükler — m.a.] çaçılağan uçastkaların yanaşa da yerleşdirse.
<[Dewletgerey]>. Tüz! Suğarıw işler uçun da bir boyda bolsa yaxşı.
<[Salim]>. (asta öz-özüne). Bajarılmas.
<[Maryam]>. Kultura yarıqlandırıw işleri uçun da şolay bağıylı bolajaq.
<[Salim]>. (oʼz-oʼzüne asta küyde). Bajarılıp bitmes.
<[Eldar]>. Kolxozçulağa har gün, har sahat tarıq bolağan agronom kömek uçun da şolay bağıylı.
<[Salim]>. Ya, siz gertiley de yaq-yaqdan alıp barasız. Ekide kolxozğa bir sınaw uçastka dey. Bu agronom uçun dey, Cañişi texnika uçun dey.
Cañişi bir kolxoznu mexanizatoru. Dewletgerey de suwçu busa bir kolxoznu suwçusu, özleni başına timeygen zatlağa girişeler. Men şulay aytaman. Atamnı ari yağına eltip çaçsam da onda brigadir de yetişme ge- rek, agronom da. Har kolxoz özüne oñaylı küyde işley.
<[Eldar]>. Yañılışsız yoldaş Salim, bir-birine oñaylı küyde işleme de gerek, ondan soñ maşin texnikanı artık darajada paydalandırağan küyde.
<[Salim]>. Yaxşı busa, çaçıw uçastkalarıbıznı yuwuqlaşdırayıq, süysegiz kolxozlanı da birleşdireyik. Çığığız bizin yağıbızğa.
<[Eldar]>. (Salimge). Sen açıwğa öçge yimik olay zatlanı aytma. Uçastkalanı qaysı yuwuqlaşma geregin agronom belgilejek.
<[Salim]>. Belgilemejek, men razi bolup çu!
<[Eldar]>. Sen neger razi bolağannı men çi bilmeymen. Men sağa, şu bizin elektrostansiyanı kölü uçun sizin yaqdan bu yaqğa biraz suw çığarayıq, siz bizin bulaqdan özügüzge suw tartığız dedim. Onu haqından da bir zatlar söylep yürügensen.
<[Salim]>. Yürügen busam bar, örge arz et.
<[Giççibek]>. Yoldaş Salim! Aytığız hali siz şu gazetde swodkadan qayrı dağı da ne zatnı oxuğansız? (Pauza.) Munda xonşular neçik bolmağa gerekni haqında bek tiziw maqalä bar.
<[Maryam]>. Yoldaş Salimni daim de xasiyatı — gazetde yañız özünü kolxozunu haqında yazılğan zatnı oxup koya. O zamanda da eger özün maqtasa.
Salim Maryamğa açuwlu qaray. Maryam aytğan, sözden Erkeç kep alıp turağannı es ete.
<[Salim]>. (Erkeçge). Sen o aytğan zatdan kep almay tam gazetdegi özüñnü suratıñdan kep alsañ?
<[Qanitat]>. (Salimni aldına barıp, biçimine qolların da salıp oralıp). Hey gişi, sen şu meni yaşımdan ne süyegeniñni ayt hali.
<[Salim]>. O sorawnu sen bu gazetni çığarağanlağa ber, yaşıñnı sögüp elekdey etgen.
<[Maryam]>. Sögüp tügül, yoldaş Salim, kritikağa sögüşüw dep aytma yaramay.
<[Salim]>. (qolların müyüz etip). Muh! Ne başğadır. (Çığıp gete.)
Perde