«Мен къазакъман, къазакъман».
Мен Къазакъман, Къазакъман, Дагъыстанлы Къазакъман. Тавлар булан тюзлеге Алты ай ёл узакъман. Тенгириден гелген язывгъа Темирлерден ясап къакъгъан къазыкъман. Темирлейин къатты дерт ютуп, Тюлюбюз тунукъ... Янгырмай, бюркев гетсе языкъман. Тюлюбюзде туман бюркев ёл бара, Денгизлейин дерт таркъалмай тул бара. Денгизлейин дерт таркъалмас ёллардан Къысас къопгъан халкъ бара. Башыбызгъа таймас къысас къопгъан сонг, Нетерибиз билмей, къыйын гьалыбыз. Гёнгюрешип сёз де айтсакъ, Гёзюбюзден къан булан яш ал бара. Гёзлеринден бюлдюр-бюлдюр яш салып, Дос-къардашлар сама этсин къайгъыбыз Гьакъдан мадат тилей туруп ялбара.
Тенгири – Худай, Аллагь.
Тюлюбюз тунукъ – гюнюбюз тунукъ, чарс, къарангы.
Дерт таркъалмай – дерт, къайгъы кемимей.
Къысас къопгъан халкъ – азаплагъа, балагьлагъа тарыгъан халкъ.
Къан булан яш ал бара – ал (къызыл) къан булан гёзъяш тёгюле.
//Мадат тилей – кёмек, языкъсыныв тилей.
Ялбара – ялынчлы тилей (просит, умоляет).