Чалтикден чилав этген аювну ёмагъы

Бир болгъан, бир болмагъан, бир аюв да, бир къабан да, бир бёрю де бир сабан болгъан. Буланы хоншусуда тюлкю де, къоян да, мишик де бир сабан болгъан. Бу эки де сабан гюзлюк сабан сюре болгъанлар. Биринчи сабанны одаманы аюв, экинчи сабанны одаманы тюлкю болгъан. Амма аюв да, къабан да, бёрю де — yьчёвю де тюлкюден залим бек къоркъа болгъанлар.

Бир гюн аюв айта: — Яхари, яшлар, чилав эсиме тюшюп тура, чaлтик буса, чилав этер эдик, — деп.

Къабан: — Чалтик болур: мен барып, Темиравулдан бир черен чалтик урлап гелирмен, — деп, гете.

Бёрю: — Мен де бир къой урлайым, – деп, гете.

Аюв: — Олай буса, мен де Кёстек базардан май урлайым, — деп, гете.

Къабан Темиравулдан бир черен чалтик урлап геле. Бёрю де Бавтогъайдан бир мал алып къача. Аюв Кёстек базаргъа барып, эки аягъыны yьстюнде эретеруп, бийип, халкъны кюлетип юрюй туруп, ахыр — бир къатынны алдында сатма салгъан сюйреме булан майы болгъан — шону алып къача.

Булар къошуна барып, къошуну алдын тазалап, чалтикни салып, таптап, саламын да тайдырып, сонг yьстюне майны да тёгюп, къойну да увакъ туврап, yьстюне яйып, таптап йиберелер. Яхшы булгъап, тёбе де этип, ашама олтуралар. Амма бёрю буса ичинден этлерин чёплеп ашай болгъан. Аюв къолу булан бёрюню башына ура.

Бёрю: — Яхари, аюв-акъай, не урасан?! – дей.

Аюв: — Сенден башгъалар да этин сюе экенге ураман! – дей.

Булар ашап тоялар, амма чилав битмей. Булар чилавну къалгъанын жыйып, къошну ичине де салып, бёрюге айта:

— Бар, тюлкю-акъайгъа яшланы да алып чилав ашама гел деп айт, хоншуда да туруп, биз чилав этгенни билсе, чакъырмады деп, айып этер, — деп.

Бёрюню йибере, амма оьзлер тюлкюден къоркъуп, аюв къошну артындагъы терекге мине, къабан терекни тюбюндеги оьленлени ичине гирип ята.

Бёрю ювукъ барып: — Ва, тюлкю-акъай, сагъа яшланы да алып, аюв-акъав чилав ашама гел деп айта! – деп къычыра.

Тюлкю-акъай: — Башгъа барып, сабанны да туварып, гелирбиз, — дей.

Бёрю тез къайтып къошгъа геле. Къошда аювланы да тапмай, къошну бир мююшюне саламланы жыйып, тюбюне гирип къала.

Тюлкю—акъай: — Яшлар, туварыгъыз сабанны, бармасакъ, аюв—акъайны хатири къалыр, – деп айта.

Олар сабанны да туварып, баралар. Барса, къошда чилав да бар, оьзлер — ёкъ.

Тюлкю-акъай: — Булар къайда гетген экен? Олтуругъуз, ашай турайыкъ, — деп, олтуруп ашайлар.

Ашап турагъанда мишик: — Тюлкю-акъай, эшикге баражакъ эдим, – дей.

Тюлкю: — Гьай, Аллагь алгъыр, ашайгъанда эшикге барагъан кююнг къалмай, тез къошну артына барып гел! — дей.

Мишик къошну артына чыгъып, терекни тюбюнде эшикге олтура. Этип битгeндe нaсын яшырмагъа деп, оьленлени тарта. Oьленлени тюбюндеги къабан: «Бу чу мени ашап къойма тура!» — деп, бирден атылып тура. Мишик мундан къоркъуп, бирден атылып терекге мине. Аюв: «Воллагь, мени ашама геле!» — деп, бирден атылып йибере, тюпде къачма онгарылып турагъан къабанны yьстюне тюшюп, бойнусюеги сынып, аюв да оьле, аркъа сюеги сынып, къабан да оьле.

Мишик гелип болгъан ишни тюлкю-акъайгъа айта. Саламны тюбюнде турагъан бёрю бу хабарны эшитгенде бирден туруп, къачма онгарыла.

Тюлкю-акъай: — Тутугъуз, яшлар! – деп къычыра. Бёрю бу тавушну эшитгенде къоркъувну гючюнден къуманны чюмегинден йимик атдырып чычакълап, къачып йибере. Артындан булар да къычырыгъыны басалар. Бёрю шо къачгъан кююнде ёкъ болуп гете.

Тюлкю-акъайлар: – Яшлар, къуват, бу яман тюгюл, аювну да, къабанны да эти булан биз эки де сабанлыкъны чачып—суварып да къайтарбыз, — дей.

Тюлкю—акъай аювну да, къабанны да эти битгенче эки де сабанлыкъгъа будай да чачып, сув да салып, парахат этип къайтгъанлар.

Онгмай—оьсмей шолар къалсын, онгуп-оьсюп биз къалайыкъ!