ЯХШЫ КЪЫЛЫКЪЛАНЫ БАЯНЫ

Ай дин къардаш! Яхшы къылыкълар тогъуздур. Гьеч гишиге уллулукъ гёрсетмей, гиччилик, тёменлик гёрсетмакъ — бир. Бетин орайтмай, ачыкъ юзлю болмакъ — эки. Чомарт болмакъ — уьч. Шариатны дазувундан^✻ чыкъмагъан гьалда игит болмакъ — дёрт. Балагъа сабурлу болмакъ — беш. Этген ваъдасын битдирмей къоймайгъан болмакъ — алты. Сыр сакълайгъан болмакъ — етти. Аллагьу таъала берген рызкъугъа рази болуп, таман деп турагъан болмакъ — сегиз. Гьар ишде таваккаллы болмакъ — тогъуз.

Бу сыпатлар булан сыпатлангъан гиши Аллагьу таъаланы ягъында да сыйлы болур, адамланы ягъында да гъюрметли болур.

Таваккалны маънасы да — бар да зат касбу булан болагъан сагъынып, бар да къайгъысын касбугъа салмай, Аллагьу таъаланы керимлигине таянмакъдыр; Аллагьу таъалагъа таянып, касбуну къоймакъ мурат тюгюлдюр. Къолундан гелеген бир касбуну да юрютюп, Аллагьу таъалагъа юрегин до салып турмакъ деген муратдыр. Биздеги бир табун вирд алгъанлар^✻ Аллагьгъа таваккал салгъанбыз деп, бир касбу да юрютмей, халкъны садагъасына-закатына мугьтаж къалмакълыгъы — китаплар ёл береген зат тюгюл. Ол иш адамны ягьсыз-намуссузлугъундан, осаллыгъындан болагъан зат. Таваккалны маънасын яхшы англамалы.

(«Василат у п-нажат». Темирханшура, 1908 йыл, 5-7 б.)