«Batırlar tuwra çabıp bet tabar».
Otuz töbe, on arqa, Osallar çabar özmen dep. Ay qarañı geçede Arslanlayın tüzmen dep.
Batırlar şonda tuwra çabar neçe de, Burulup şunda buzman dep, Sari atlar yol ortada salır dep, Qara atlar orta yolda qalır dep, Aq atlanı ayamasa ölür dep, Aq atlanı asıl erler arıtıp, On arqadan çığar osal bolman dep. Çapğın dese porsuqlayın boşalıp, Otbaşdağı qaliyağa oşalıp, Otuzdan biri çıqmas osallar. Öz başımnı qara yerge salman dep, Yasawuldan el yaşğanır iş gelse, Duşmanlardan dos yanına güç gelse, Batırlar tuwra çabar, bet tabar, İgit bolsa elçeklege ep tabar. Ata yurtdan soltan canım qurban dep, Güllelerden qorqup, gözüm yumman dep, Osallarday üyde yatıp turman dep, Atam-anam, siz beregen purman dep. Ata-anadan purman alıp gelegen, Bu dünyanı halın-günün bilegen, Bir xudaynı buyruq haqın tölegen, Ol batırğa xuday nalät etermi Dünyada payın alıp ölegen.
Çabar özmen dep – asta, ozma süymey çabar, artda yürür.
Sari atlar yol ortada salır dep – arır, yol ortada qoyur dep.
Asıl erler – sıylı erler (munda, bajarıwlu erler demek).
Qaliya – quwurulğan quyruq, cıjıq (wıjerki).
Elçeklege (kelçelege) ep tabar – buğa yimiklege ep tabar (odoleyet i bugayew).
Soltan canım – ayawlu, aziz, hürmetli canım.
Qurban – certwa, certwoprinoşeniye.
Purman – ixtiyar, iznu, firman.
Xuday – Tengiri, Allah.
Nalät – proklätiye.