«Taqmaq yır».
Qolyawluğum bar edi, Qolnu kirin ala edi, Sınıqğan yaş yürekler Onu bulan yal edi.
Qolyawluğum quş yimik, Çıtı çirik boş yimik, Söngürnü sıyı batğan, Suwğa süydüm taş yimik.
Suwğa süydüm taş netmey? Ay aylanıp, yıl getmey. Tozulğan tümen yawluq, Türlengir cuması ötmey.
Cuması ötmey türlengir, Çum terekdey bürlengir Sütden de ariwmen dep, Maqtanadır, çerlengir.
Surayıl boylu, gül soylu Sütden ariw aq qaşıq. Enni bir yawluq tüşgen Biraz sögüldü haşıq.
Sögüldü haşıq, söngür, Sögülmes sabur göñül. Esgermey esimni aldı Esgi yawluqday döngür.
Dönmesmi esgi yawluq, Qawrama külte bawluq? Geçe – bir, gündüz – eki Terge, dewperiñ sawluq.
Tergewsüz dewperiñden, Teñliñ tutsun çeriñden, Aldınğı qolyawluğum Sögülgen bir yerinden.
Yel tili, suw göñüllü Yer-yerinden sögüldü. İçi tolğan aşığım Barı yerge tögüldü.
Aşığım alçılı edi, Çikli, böklü, tawlu edi, Yawluğum tüşümlü edi, Bir yerinden awlu edi.
Awlu edi, eger yimik, Har dertim töger yimik. Enni bir yawluq tüşgen Xarş tüpge yeger yimik.
Biraz tutulğan yawluq, Onça tügül aldawluq. Yazbaşnı yayı sensen, Bilseñ, dewperiñ sawluq.
Yazbaşnı göñü yayda, Yaynıki alla qayda? Yazaşıday yay da yoq, Degen bulan payda yoq.
Ne payda degen bulan Tüşmese sen sawluqğa, Kiseden gülnü tögüp Xor bolduq qolyawluqğa.
Qolyawluq qollu, sanlı, Yüregi yüz-miñ xıyallı. Yay yañursuz, qış qarsız, Kim bolsun yazbaş canlı?
Yay, yazbaş canlıman dep, Belim çeçdirdi bekden. Qanatlı qaraquşday Enni uçup yürüy kökden.
Xınjal taqdım qılawlu, Qamuçum quş yalawlu. Qaçan tarqalır eken Kökürekler talawlu?
Talawlu kökürekler, Dertden tolğan yürekler. Bırınğı sonar da yoq, Etsek de ne gerekler.
Ne gerekler etsek de Aldınğıday göz de yoq, Çarxıma siñer yimik, Canğa yılı söz de yoq.
Söz söylep samarqawun, Ep bulan tabup bawun, Barıp bawuna girsem, Ellege sala quwun.
Quwun sala ellege, Qurşap qala buzğanday. Ayağıñ bulan qoluñ Altınlardan sozğanday.
Gümüş yimik qollarıñ. Altınday ayaqlarıñ, Eñleriñ alma yimik, Qardan aq yayaqlarıñ.
Yayaqlarıñ qar yimik, Eñleriñ alma yimik. Awzuñdan çıqğan sözüñ Tatıwlu dolma yimik.
Dolma eter yapıraqdan, Can sıylı opuraqdan, Cannı senden ariwü Yaralmas topuraqdan.
Yoluñ bir – miñ yüregiñ. Bildim menden aregiñ, Özüñ munda bolsañ da, Alla qayda geregiñ?
Geregiñ gelmes bu yanğa, Xalbat tüşmes ayanğa. Bir sözümnü eki etmen, Tüşsem ullu ziyanğa.
Ullu ziyanğa tüşmey, Öktemler oyun tapmas. Kökden-yerden oylaşıp, Dünyanı küyün tapmas.
Dünyalar aylanmaymı Dögerek etgen çar yimik? Bek añlaysan aytğannı Üç qulağıñ bar yimik.
Yañurday yawmasañda, Kökürediñ, kök yimik. Mayday yağılıp gelsem, Sen görmeysen tük yimik.
Görmediñ gözden qarap, Bilmediñ göñüm sorap, Bugün basğan, boynumdan Xıylı xor, mısğıl, xarap.
Xıylı xor, mısğıl, xarap Boynumdan basğan, taymay. Bolur bolmas işlege İnandım esim cıymay.
Esim cıymay iş gördüm, Uyaw çaqda tüş gördüm. Bal bürküp barmaq xapdım, Nemqoray bir dos tapdım.
Bir dos tapdım nemqoray, Yulduz, güzgü, gün çıray, Quşluqdan tüş bolğunça Miñ tili-neger yaray?!
Quşluq çaqda bal berdiñ, Tüş bolğunça qalsın dep. Tüşden soñ zaqum berdiñ, Haq başımnı alsın dep.
Sınıqğan yürekler – yaralanğan, yah-namusuna tiygen, yahı sınğan (preterpewşiye, oskorblennıye, unijennıye serdsa, ispıtawşiye duşewnıy nadlom).
Yal edi – yal, yallıq, rahatlıq taba edi (uspokaiwalis, poluçali udowolstwiye).
Çıt, çıtı – qumaçı (tkan, sites).
Söngürnü – ayağından turmağırnı, ösmegirni, quruğurnu, çirigirni.
Süydüm taş – süydüregen sıralı taş (lübownıy kamen).
Tozulğan tümen yawluq – yırtılğan, esgilengen 10 manatlıq yawluq.
Çum terek – kizilowoye derewo.
Çerlengir – munda awruwğa, dertge, qayğığa tarığır degen öpgelew maʼnada (çeriñ tapğır – A-K. Abd.).
Surayıl boylu gül soylu – ariw biyik subay boylu (krasiwıy, statnıy, stroynıy kak waza).
Sögülmes sabur göñül – sögülmes saburlu alım, qılıq, xasiyat.
Döngür – toraymağır, esgilengir, çirigir.
Yawluq – qawrama külte bawluq – külte (snop) bawu, baylamıday qawrağan, quruğan yawluq.
Dewperi – dewdey, dew yüzlü, boylu.
Teñliñ tutsun çerinden – har kim özünü tengin, tayın, çerin tutsun, qollasın.
Yel tilli, suw göñüllü – sözü yeldey, suwday ağağan, tez alışınağan degen maʼnada.
Aşıq – alçik; alçı, çik, bök, taw aşıqnı dört de yanlarını atları.
Tüşümlü – gelimli, paydalı, xayırlı.
Bir yerinden awlu edi – torday teşikli, çeltirli edi; aw – tor (set, setka, newod).
Awlu edi, eger (elek) yimik – teşikli çeltir edi elekdey. (Awçu it yimik – A-K. Abd.).
Har dertim töger yimik – dertimni yoqlar, unutdurar yimik.
Xarş tüpge yeger yimik yawluq – yañı haşığı gölemsiz, ögüzdey ullu boylu, soylu bolğan.
Biraz tutulğan yawluq – munda: erde bolğan tiştaypa degen maʼnada.
Onça tügül aldawluq – onça aldanmağa çaqı zat tügül.
Alla qayda – qaçan, qayda, Allah bilsin, belgisiz.
Kiseden gülnü tögüp, xor bolduq qolyawluqğa – güldey birinçi süyüwnü tas etip, xarlı qaldıq bu gölemsiz, süykümsüz ekinçisine demek; onu artı bulan gelegen «qolyawluq qollu-sanlı» degen sözler şolaylıqğa şahatlıq ete.
Yay, yazbaş canlıman dep – yay, yazbaşday ariwmen dep.
Ança tügül aldawluq – onça aldanarday zat tügül.
Belim çeçdirdi bekden – aldatdı, özün aldırtdı demek.
Qılawlu xınjal – itti çarlanğan xınjal; qılaw – zausenisa.
Quş yalawlu qamuçu – //eşilgen qamuçunu başındağı yapıraqğa, quşğa oşawlu yapalaq qayışlı bitimi.
Qaçan tarqalır eken kökürekler talawu – qaçan basılar, tayar eken yürekdegi hökünçlü dert-qayğılar.
Bırıñı sonar da yoq – aldınğıday göñül, keplik yıbaw da yoq.
Çarx – san, qarqara (telo).
Samarqaw söz – boş, inciwlü, sandıraq, köp söz.
El bulan tabup bawun – xalq bulan birge küyün, amalın, tabıp, bilip.
Qurşap qala buzğanday – qamawğa alıp, qalasın tozğanday özün tuta.
Can sıylı opuraqdan – can opuraqdan ese artıq ayawlu.
Alla qayda yüregiñ – yüregiñ ne süyegenni Allah bilsin demek.
Miñ yüregiñ – miñ türlü oyuñ, xıyallarıñ.
Xalbat tüşmes ayanğa – yaşırtğın, sırlı zat açıq, ayan bolmas.
Ullu ziyanğa tüşmey – ullu balahğa tarımaylı oyun tapmas, yañılışın añlamas.
Mayday yağılıp gelsem – ariw yarama qarasam.
Görmeysen tük yimik – tük çaqı da görmeysen, sanamaysan.
Xor bolmaq – gözden tüşmek, abur-sıyın tas etmek, biyabur, şarayıp bolmaq (pozor, sram, unijeniye).
Mısğıl bolmaq – irışxatğa, külküge qalmaq (nasmeşka, izdewatelstwo, oskorbleniye).
Xarap bolmaq – zaya, pasat, puç (opustitsä, stat nenujnım, ubogim).
Bal bürküp barmaq xapdım – bal tiydirip, sürtüp barmaq xapdım.
Nemqoray – haysız, göñüsüz, tergewsüz.
Gün çıray – güzdegi gündey tunuq yüzlü.
Quşluq waqti – erten bulan tüş waqtini arası.
Miñ tilli – başğa-başğa, quru alışınıp turağan sözlü, xasiyatlı.
Zaqum – uw, ağu, ot (yad, zelye, otrawa).
Haq başı – haqlıqnı, tüzlüknü süyegen başı.