Досну эсгиси яхшы

Гьюрметли «Мусаватны» йигирма еттинчи номеринде инжинар Адилгерей ^✻ язгъан затны гёргенде, алдынгъы уллуларыбыздан къалгъан «Гьар затны янгысы яхшы, буса да достну эсгиси яхшы» деген сёз эсиме гелди.

«Адилгерей Дагъыстанда шариъат юрюмакъны сюймейген гёрюне» деп сёйлейгенлер болгъангъа ошай. Ишни гьакъыкъатына етишмеген болажакълар. Адилгерейни яхшы таныгъан бусалар, шолай сёйлемес эдилер. Адилгерей ёлсуз затны айтмас деп хыял этебиз. Сёз янгылыш англанып къалагъан кюю де бола. Адилгерей — тезден берли Дагъыстанны пайдасына чалышагъан гиши. Динибиз де, дюньябыз да тюзелгенни гьалиге ерли сюе гелген. Гьали бугюн де шол къылыгъын ташламагъан буса ярай.

Бугюнден он етти йыл алдын Дагъыстанда яшлагъа Къуръан охутуп язув билдирмакъны къаидасын^✻ къыйын гёрюп, инг аввал аны тынч кююн излеген — Адилгерей эди. Къазан якъдагъы танышларына ёлугъуп, ол якъда яшланы охутагъан янгы тартип^✻ барлыгъын эшитгенде, бизге айтып, гьюрметли ёлдашыбыз Мугьаммад-мырза Мавраюфну^✻ да, мени де Къазангъа барып шол янгы кюйню аввал Дагъыстангъа чыгъармагъыбызгъа себеп болгъан эди. Шол иш болмагъан эди буса, гъалиге ерли оьз тилибиз булан бу къадар китаплар басмадан чыгъып, жагьиллерибиз бир къадар буса да охуйгъан-язагъан болажакъ эдилер десек де ялгъан тюгюл.

Гьасилул калам, Дагъыстанда шариъат юрюмакъны сюймей сёз айтмакъ Адилгерейни гьали болгъунча тутуп гелген ёлуна ярашмай. Арада англашылмайгъан бир зат болмагъа герек.

(«Мусават». Темирханшура, 5 ноябрь 1917 й., № 30. 4 б.)