YurtLU ÇIÇQAN WA ŞAHARLI ÇIÇQAN
Şaharlı öktem çıçqan yurtlu çıçqannı qırıyına gelgen.
Qonaqdan süyüngen yurtlu çıçqan qonaqnı aldına nıxa wa buday sala. Şaharlı öktem çıçqan biraz güyşep: — Neçe de yarlı yaşaysan, azğansan! Bizin yaşawnu görüp get, — degen.
Yurtlu çıçqan enni şaharlı çıçqanğa qonaq bara. Qaşqaralğınça cabarnı tübünde turğanlar. Adamlar aşap getgen. Çıçqan qonaqnı, teşikden taba, doğağa alıp çıqğan. Atılıp stolnu üstüne mineler. Bulay türlü aşlanı görmegen yurtlu çıçqan, tamaşa bolup: — Tüz ayta ekensen, biz yarlı yaşaybız. Men de şaharğa göçme süyemen, — degen.
Birden stol qartıllap, mayçıraq da bulan birew gelip, çıçqanlanı tutma başlay. Teşikge girip, haran qytulğanlar.
— Yeq, yoq, awlaqdağı yaşawum qolay! — degen yurtlu çıçqan. — Tatli aşamasam da, paraxat yaşayman.