ЮРТЛУ ЧЫЧКЪАН ВА ШАГЬАРЛЫ ЧЫЧКЪАН

Шагьарлы оьктем чычкъан юртлу чычкъанны къырыйына гелген.

Къонакъдан сююнген юртлу чычкъан къонакъны алдына ныха ва будай сала. Шагьарлы оьктем чычкъан бираз гюйшеп: — Нече де ярлы яшайсан, азгъансан! Бизин яшавну гёрюп гет, — деген.

Юртлу чычкъан энни шагьарлы чычкъангъа къонакъ бара. Къашкъаралгъынча жабарны тюбюнде тургъанлар. Адамлар ашап гетген. Чычкъан къонакъны, тешикден таба, догъагъа алып чыкъгъан. Атылып столну уьстюне минелер. Булай тюрлю aшлaны гёрмеген юртлу чычкъан, тамаша болуп: — Тюз айта экенсен, биз ярлы яшайбыз. Мен де шагьаргъа гёчме сюемен, — деген.

Бирден стол къартыллап, майчыракъ да булан бирев гелип, чычкъанланы тутма башлай. Тешикге гирип, гьаран къyтулгъанлар.

— Екъ, ёкъ, авлакъдагъы яшавум къолай! — деген юртлу чычкъан. — Татли ашамасам да, парахат яшайман.