ÇIÇQAN, XORAZ WA MİŞİK
Çıçqan bala abzarda biraz aylanıp, anasını yanına qaytğan.
— Anam, eki cannı gördüm, — degen balası. — Birisi bek açuwlu, birewüsü busa şat görüne edi.
— Neçik canlar edi? — dep sorağan anası.
— Birisi xoxayıp, abzarda olay da bulay da yürüy edi, — degen balası. — Butları qap-qara, qızıl kekelli, ullu gözleri, qaytıq burnu. Qırıyından öte tura edim, awzun açıp, butun qağıp, qıçırma başladı! Men qorqup, qayda girejekni bilmey qalğan edim.
— Hey, ahmaq, ol çu xoraz! — degen çıçqan. — Ondan qorqma, birewge de tiymejek. Birewüsü kim edi?
— Birewüsü, günjuwaqda da yatıp, isine edi: boynu aq, kültüslü mıyıqları, töşün yalay-yalay, quyruğun terbetip qaray edi.
— Hey, buzuq! Ol çu mişik bolğan, — degen qart çıçqan.