Hillaçı tülkü wa xantaw börü
Bir keren tülkü bek aç bolğan. Dağı aşamağa zat tapmağan soñ, ol hilla oylaşğan. Yoldan bir papiros qutuqnu kağızın da tabıp, börünü yanına bara.
— Börü-aqay, muna raisden nişan alğanman yılqıdan bir semiz tay tutmağa. Gelemisen meni bulan?
— Wollah, gelemen. Özüm de bek aç edim, — dey börü.
Ekisi de yılqığa baralar. Yılqıçı yurtğa getip tura bolğan. Tülkü:
— Hona, şo semiz taynı tut! — dey.
Börü taynı yığa wa ekisi de aşamağa girişeler. Börü lommay-lommay xabıp aşay, tülkü busa giççi-giççi xabıp aşay.
Aradan xıylı zaman getip, yurtdan yılqıçı gele. Bular qaçalar. Börü köp toyğanlıqdan qaçıp bolmay.
— Hey, tülkü, kağıznı qoyup sama get! – dep qıçıra börü.
— Açuwu çıqğan yılqıçı esgi kağızğa qaramas! Qaçıp bola busañ, qaçıp qutul, — dep, tülkü qaçıp gete.