«At tuyağın tay basar»
At tuyağın tay basar, Günün görür ölmegen… Bir seni yamanıñdan Ne qaldı men görmegen.
At arqanladım bawda, Arqannı uçu xawda… Yılamağır ölgende, göñüm almağan sawda…
Azıp, ölüp baraman, Yüregim iriy güyüp, Qarqarama zulmu etip, Netedim seni süyüp?
Biylerde qazaq edim, Üysüz bek yazıq edim. Seni görüp açıldım, Yammanoq yazıq edim.
Appasıday tırnağıñ, Gümüş yimik barmağıñ… Süyemen dep aytasan, Nedir quymurlanmağıñ?
Awliya-delimisen? Deli-duwanamısan? Bolur-bolmas işlege Quru quwanamısan?
Bar-bar geltir, bar geltir, Qozuğa biter boz eltir... Qaşıñ bulan gözüñnü Arası çeltir-çeltir.
Barmağımda örmekçe, Qaşı altın pereze... Yürekge balham eken Dosğa baqğan tereze.
Way huya haraylağa, Daray qabalaylağa... Dögerek bileklege, Dert saldı yüreklege.
Boz eltir – boz körpe (buraya merluşka, smuşka).
Örmekçe – yüzük (persten).
Pereze – birüza.
Daray qabalay – platye iz taftı.