«Axşamlardan soñ gün tuwmas».
(Y. Qazaq çığarğan öpke çançıw wayahlardan)
Axşamlardan soñ gün tuwmas, Ağarğan saqallar qaralmas. Ömürlege özek yalğanmas, Ölgenlege darman tabulmas. Nege öldü - dep sağa aytmayman, Ölgeniñe hökünç etmeymen. Seni sıypap giygen işımıñ Sırtalap yarıp kim aldı, Göterip körge kim saldı. Körde beliñni kim çeçdi, Meni ölme çağım yetgende, Köp ömürüm getgende, Meni aq tastarım qan etdiñ, Allahğa betim qara etdiñ. Aylana yanım yalğan dos-duşman, Şolağa günüm nege çola etdiñ. Aranlarda yansın çırağıñ, Aylıq yoldan qaytsın qonağıñ, Alaşa mecit, qarşı oçar, Asta oyulup, bek çöksün, Seni bulan birge oxuğan ulanlar Kiripikleri sayın yaş töksün, Dars oxuyğan madrasañ buzulsun, Kitaplarıñ har yağına tozulsun. Qalam tarıñ qara özenge ağılsın, Qalamlarıñ qızğan otda yağılsın, Say özdenden sağa aytılğan ariwnü Bala çaçı bilegine baylansın, Sağa iy bolğan ulanlanı börkleri Betlerine tuman bolup aylansın.
Öpke-çançıw yas – qarğış sarnaw.
Özek yalğanmas – buyurğandan artıq yaşamassan.
İşım – saqtiyan xonçlar (getrı safyanowıye).
Sırtalap yarıp – sırtından yarıp.
Kör – çonq, qabur.
Tastar – soğulğan baş yawluq (wäzanıy puxowıy platok).
Çola etdiñ – hawur, oñluq, zaman, çola tapdıñ.
Yaş töksün – gözyaş töksün, yılasın.
Madrasa – medrese, din oxuw ojaq.
Qalämtar – penal.
Qalam – ruçka.
Say özden – sayaw, töben özden; sala özden – ör, aburlu taypa özden.
İy bolğan – iyergen, üyür, tabi, yuwuq bolğan.