Eşek, eçki wa qoyan
Aş-suw qıdırıp, bir eşek yol bulan bara bolğan. Buğar bir qıçıw eçki yoluğa.
— Qayda barasan, eşek? — dey.
— Aş-suw qıdırma baraman, — dey eşek.
— Men de geleyim, — dey eçki.
Bular yoldaşlar bolup yürüy. Bulağa bir arıq qoyan yoluğa.
— Qayda barasız? — dep soray qoyan.
Bular:
— Aş-suw qıdırma barabız, — dey.
Busa sizge men de yoldaş bolaman! — dey qoyan. Bular, üç qurdaş bolup yürüp, bir tawnu başına baralar. Onda bek ariw ot, suw bolğan. Bular munda neçese günler turup, semirip-quturup geteler. Soñ şo tawdan qaytalar.
Qaytıp gelegende bulağa bir börü yoluğa wa bulanı aşama süye. Tek qurdaşlar ondan qorqmaylar. Börü bulanı aşama keplenip, tamağın qağıp, üstüne yürüy. Yetişmegi bulan eşekni qağıp tuta. Amma eşek munu boynundan tutup, qıçırtıp yerge ura. Soñ yoldaşı eçki gelip süze — süzegenine qanmay, ariden çabıp gelip ura!
Birdağı yoldaşı qoyan, qorqaç zat, yaşınma yer qıdıra bolğan.
Eşek börünü öltürmey yibere. Soñ özler de geteler.
Börü yoldaşlarını yağına bara. Olar buğar qaqmağa zat tüşmedimi? — dep soraylar. Börü bulay dey:
— Üçöw gele edi yol bulan. Şolanı yutma dep, aldın saqlap turdum. Yetişgende bular kimler eken dep qaradım: bir atası wa eki ulanı bolğan eken. Atasın tutma qaradım, amma ol meni tutup, büklep yerge urdu, üstümden basıp toqtadı. Soñ ulanlarını ullusu özü süzegenge qanmay, ariden çabıp gelip müyüzlerin ura edi. Birdağı giççi aq ulanı bar edi, yer yırtıp ari-beri çabıp, tayaq qıdıra edi, heç ol tayaq tapğan busa, tüzü, meni öltüre edi!