Эшек, эчки ва къоян

Аш-сув къыдырып, бир эшек ёл булан бара болгъан. Бугъар бир къычыв эчки ёлугъа.

— Къайда барасан, эшек? — дей.

— Аш-сув къыдырма бараман, — дей эшек.

— Мен де гелейим, — дей эчки.

Булар ёлдашлар болуп юрюй. Булагъа бир арыкъ къоян ёлугъа.

— Къайда барасыз? — деп сорай къоян.

Булар:

— Аш-сув къыдырма барабыз, — дей.

Буса сизге мен де ёлдаш боламан! — дей къоян. Булар, уьч къурдаш болуп юрюп, бир тавну башына баралар. Онда бек арив от, сув болгъан. Булар мунда нечесе гюнлер туруп, семирип-къутуруп гетелер. Сонг шо тавдан къайталар.

Къайтып гелегенде булагъа бир бёрю ёлугъа ва буланы ашама сюе. Тек къурдашлар ондан къоркъмайлар. Бёрю буланы ашама кепленип, тамагъын къагъып, уьстюне юрюй. Етишмеги булан эшекни къагъып тута. Амма эшек муну бойнундан тутуп, къычыртып ерге ура. Сонг ёлдашы эчки гелип сюзе — сюзегенине къанмай, ариден чабып гелип ура!

Бирдагъы ёлдашы къоян, къоркъач зат, яшынма ер къыдыра болгъан.

Эшек бёрюню оьлтюрмей йибере. Сонг оьзлер де гетелер.

Бёрю ёлдашларыны ягъына бара. Олар бугъар къакъмагъа зат тюшмедими? — деп сорайлар. Бёрю булай дей:

— Уьчёв геле эди ёл булан. Шоланы ютма деп, алдын сакълап турдум. Етишгенде булар кимлер экен деп къарадым: бир атасы ва эки уланы болгъан экен. Атасын тутма къарадым, амма ол мени тутуп, бюклеп ерге урду, уьстюмден басып токътады. Сонг уланларыны уллусу оьзю сюзегенге къанмай, ариден чабып гелип мююзлерин ура эди. Бирдагъы гиччи акъ уланы бар эди, ер йыртып ари-бери чабып, таякъ къыдыра эди, гьеч ол таякъ тапгъан буса, тюзю, мени оьлтюре эди!