Üç ulaqnı yomağı
Bir eçkini Mida, Dida, Gida degen üç balası bolğan. Bir gün eçki, üç de balasın da alıp, yaşıl talağa otlamağa bara. Eçki balalarına ayta:
— Balalarım, otlap toyğan soñ, üyge barıbız da birçe qaytajaqbız. Wöregiz, mensiz getip qalmağız üyge. Bu aralarda bek yaman börü bar.
Ulaqlar otlama geteler. Olar yaşıl talada qanğınça oynaylar, dügüşeler, atılalar. Mida başlap toya, anasına da aytmay, yap-yañız yolğa tüşe. Onu getip barağanın görüp:
— Mida, qayda barasan, toqta, balam, barıbız da birçe geteyik! — dep qıçıra anası.
Sen aytğanğa sen tıñla, gete Mida, oynaqlay turup.
Bara-bara turup, Mida bir tar soqmaqğa tüşe, bir biyik arqadan öte, bir biyik yarğa yetişe, bir teren anaqnı göre. Ondan ulaqnı aldına börü çığa. Mida qorqup, dar-dar qartıllay. Börü qılıçlarday tişlerin çaqırlata turup, Midağa soray:
— Atıñ kimdir?
— Mida.
— Qaydan gelesen?
— Otlawdan.
— Qayda barasan?
— Üyge.
— Üstüñdegi nedir?
— Tükler.
— Başıñdağı nedir?
— Müyüzler.
— Yüregiñde ne bar?
— Senden qorquw bar.
— Olay busa, seni aşama tarıq! — dep, börü Midanı sawlay yutup qoya.
Midadan soñ Dida toya. O da anasına da aytmay, yolğa tüşe. Onu getip barağanın görüp:
— Dida, qayda barasan, toqta, balam, barıbız da birçe geteyik! — dep qıçıra anası.
Sen aytğanğa sen tıñla, gete Dida, oynaqlay turup.
Bara-bara turup, Dida bir tar soqmaqğa tüşe, bir biyik arqadan öte, bir biyik yarğa yetişe, bir teren anaqnı göre. Ondan ulaqnı aldına börü çığa. Dida qorqup, dar-dar qartıllay. Börü qılıçlarday tişlerin çaqırlata turup, Didağa soray:
— Atıñ kimdir?
— Dida.
— Qaydan gelesen?
— Otlawdan.
— Qayda barasan?
— Üyge.
— Üstüñdegi nedir?
— Tükler.
— Başıñdağı nedir?
— Müyüzler.
— Yüregiñde ne bar?
— Senden qorquw bar.
— Olay busa, seni aşama tarıq! — dep, börü Didanı sawlay yutup qoya.
Didadan soñ Gida toya. O da, anasına da aytmay, yolğa tüşe. Onu getip barağanın görüp:
— Gida, qayda barasan, toqta, balam, birçe geteyik! — dep qıçıra anası.
Sen aytğanğa sen tıñla, gete Gida, oynaqlay turup.
Gidanı da börü sawlay yutup qoya.
Barından da artda eçki toya. Eçki yolğa tüşe. Bara-bara turup, eçki bir tar soqmaqğa tüşe, bir biyik arqadan öte, bir biyik yarğa yetişe, bir teren anaqnı göre. Ondan eçkini aldına börü çığa. Qılıçlarday tişlerin çaqırlata turup, börü soray:
— Atıñ kimdir?
— Qara ölet!
— Qaydan gelesen?
— Qara öletden!
— Üstüñdegi nedir?
— Yarlı-yürlü yabağı!
— Başıñdağı nedir?
— Eki ayrılı senek!
— Yüregiñde ne bar?
— Sağa accal bar!
Börü şonda qorqup, dar-dar qartıllama başlay. Eçki onu süzüp, qarnın yarıp taşlay. Börünü qursağından eçkini balaları çığıp gele.
Ulaqlar:
— Way, ayawlu anabız! Sen bolmağan busañ, bizge ne yaxşı! — dep qıçıra turup, anasın quçaqlaylar.
Şondan soñ Mida da, Dida da, Gida da anasına tıñlayğan bolup qalalar.