«Zaman bizge hali şulay aylanğan…».
Zaman bizge hali şulay aylanğan: Har bir hisap barıp malğa baylanğan, Har bir igit mal qazansa dünyada – Ol bolajaq şaylı ulan dep saylanğan.
Haqıl degen bulay tarıq insanğa: Terbenmesdey awur-aslam mal bulan. Malsız quru haqıl busa payda yoq, Oyğa dönüp, yaşar qıyın hal bulan.
Oyğa gelgen osal sözün oylaşıp, Ulan gerek tebip artğa salmağa. Har yerde canğa tartmay söz de aytıp, Şaylı ulanlıq qıyın zatdır almağa.
Bir allahı har bir işin oñarsa, Ol igitdir, terbenmesdey bay bolur. İş tiziwde örden yürek tutmağız, İş buzuqda şaylı ulanlar şay bolur.
Bu yalğançı, gede namart dünyanı Yaşağanğa geñi de bar tarı da: İş tiziwde can-göz bolğan dos-yuwuq, İş buzuqda artın berir barı da.
Özün özü ulan tutup bolmasa, Oğar gerek öz üyünde oyulsa. Ol qızbayğa qayğırajaq kim bolur, Başsız bolup bu dünyadan yoyulsa?
Har-bir hisap barıp malğa baylanğan – har-bir çot, zat barı malğa, baylıqğa baylawlu.
Awur-aslam mal – köp mal, baylıq, dewlet.
Oyğa dönüp – oyğa batıp, dertli, qayğığa batıp, qayğı basıp.
Canğa tartıp söz aytmay – can süymeygen, namusuna tiyegen, uşatmayğan, çançıp-türtüp, yaman tiyegen, sögüw söz aytmay.
Terbenmesdey bay bolur – bek bay bolur.
İş tiziwde örden yürek tutmağız – iş tüzelgende, oñarılğanda orayıp, xoxayıp, öktem bolup yürümegiz.
İş buzuqda şaylı ulanlar şay bolur – iş buzuqda, tüzelmegende yaxşı ulanlar kem, töben, osal sanalar.
Gene namart dünyanı – yaman, nas, pis, yalğançı dünyanı.
İş tiziwde can-göz bolğan dos-yuwuq – işi oñarılğanda can, gözdey bir-birine ayawlu, aziz bolğan dos-yuwuq.
Oğar gerek öz üyünde oyulsa – öz üyünde çögüp, pısıp, çıqmaylı olturup tursa.