- от‐ ( ото‐, отъ‐ ) (1960 рк)
гл. приставка, глагол сёзлени башына къошулуп: 1. гьаракатны ахырын, битмеклигин гёрсете, мас. откосить чалып битдирмек; отработать ишлеп битмек; 1. бир затны айрылмакълыгъын, бир затдан узакълашмакълыгъын, бир ерден тайышмакълыгъын гёрсете, мас. отклеить айырмакъ (ябушгъан затны); отойти ари таймакъ; 1. «ся»-гъа битеген глаголлар булан гелгенде башындан тайдырмакъ учун, къутулмакъ учун этилеген гьаракатны гёрсете, мас. отговориться сёйлеп къутулмакъ.