- неотлучный (1960 рк)
прил. 1. (постоянно находящийся при ком-чём-л.) айрылмай, таймай турагъан; неотлучный друг айрылмайгъан къурдаш; 1. (не допускающий отлучки) оьзюню вакътисинде бир ерге де тайылмайгъан; тайышмагъа ярамайгъан; неотлучное дежурство тайышмагъа ярамайгъан дежурналыкъ.