- напирать (1960 рк)
несов. 1. на кого и без доп., разг. (теснить, наступать) къысмакъ, мекенли чапгъын этмек; 1. на что, разг. (делать упор) къаст къылып болдурма къарамакъ, айрыча талап этмек; къаныкъмакъ; он напирал на необходимость поездки барма герекликге ол бек къаныгъа эди; 1. на кого-что, прост. (нажимать) басмакъ, къысып алып бармакъ; толпа напирала на него со всех сторон халкъ ону дёрт де якъдан къысып алып бара эди.