- 1. сухой (1960 рк)
прил. 1. (не мокрый) къуру; 1. (засохший — о растениях) къуругъан, къуру; сухая ветка къуругъан бутакъ; 1. (не сырой) къуру, дымлыгъы ёкъ; къургъакъ; сухая комната къуру уьй, дымлыгъы ёкъ уьй; сухое лето къургъакъ яй; сухая земля къуру топуракъ; 1. къатгъан, къакъ; сухие фрукты къакъ емишлер; сухой хлеб къатгъан экмек; 1. разг. (худощавый) начарсув; арыкъсув; 1. перен. (неприветливый) къатты, хатирсиз, илиякъсыз, сувукъ, рагьмусуз, гьиссиз; сухой приём илиякъсыз къабул этив; 1. перен. (лишённый живости, образности) ялкъывлу, гёнгюн ачмайгъан, чебер тюгюл; аривлюгю, йымышакълыгъы ёкъ; сухой пересказ ялкъывлу хабар; ◊ сухой кашель къуру ётел; выйти сухим из воды погов. такъсырланмай къутулмакъ, айыпланмай къутулмакъ (сувдан къуру чыкъмакъ).
- 2. сухо́й (2007 рк)
прил., кр. -∅, -а, -о, сравн. ст. су́ше, 1. къуру (кетен) 2. къуругъан, къуру (бутакъ) 3. къуру, къургъакъ (яй) 4. къатгъан, къакъ (емиш, экмек ва ш. б.) 5. хатирсиз, илиякъсыз, сувукъ (адам) 6. ялкъывлу, гёнгюн ачмайгъан (хабар) 7. арыкъсув (гиши). Су́х/ость ж. Су́х/онь/кий прил. Су́х/о нареч.