- 1. разгром (1960 рк)
м. 1. (поражение, уничтожение) дагъытыв, дарбадагъын этив, енгив, уьст болув; разгром войск врага душманны асгерлерин дагъытыв; 1. (разорение, опустошение) бузув, харабагъа дёндюрюв; 1. разг. (беспорядок) къа-рышыкълыкъ, булгъавурлукъ; в комнатах полный разгром уьйлерде уллу булгъавурлукъ.
- 2. разгро́м (2007 рк)
м 1. (/^/) см. разгромить 2. бузув, хабаргъа дёндюрюв