- 1. нос (1960 рк)
м. 1. бурун; нос с горбинкой тонкъу бурун; курносый нос пантюк бурун; 1. (клюв) къуш бурун; 1. (судна) гемени ал яны (бурну); мы разместились на носу биз гемени ал янында ерлешдик; 1. см. носок II; ◊ под носом лап къырыйында, гёз алдында бурнуну тюбюнде; из-под носа гёз алдындан, бурнуну тюбенден; нос к носу, носом к носу бетге бет; на носу етишип гелеген, ювукълашгъан; водить за нос кёп заман алдатып, башын чырмап юрюмек; повесить нос гёнгюлсюз болмакъ, мунгаймакъ; башын салландырмакъ; задрать нос, поднять нос хохаймакъ, баш гётермек; клевать носом къалгъымакъ, юхусу тутмакъ; остаться с носом иши тюзелмемек, алданып къалмакъ; совать нос оьзюгер гьажатсыз ишге баш сукъмакъ; не видеть дальше своего носа янгыз гёз алдындагъы затны тюгюл гёрмемек.
- 2. нос (2007 рк)
м, род. -а, -у, предл. о но́се, в (на) носу́, мн. -ы́, -о́в 1. бурун, бурну 2. къушбурун 3. гемени ал яны (бурну) 4. то же, что носо́к (во 2 знач.). ◊ Води́ть за́ нос кёп заман алдатып башын чырмап юрюмек. Пове́сить нос разг. гёнгюлсюз болмакъ. Задра́ть нос разг. хохаймакъ, баш гётермек ◊ Под но́сом разг. къырыйында, бек ювукъда. Нос/и́щ/е м, -и, -∅ (к 1 и 2 знач.). Нос/ов/о́й прил. (к 1, 2 и 3 знач.). Нос/а́т/ый прил., кач.; разг. (к 1 знач).