- метить II (1960 рк)
несов. 1. (целиться) гёзлемек, нишангьа алмакъ; 1. перен. разг. (намекать) эсге тутмакъ, юрегинде болмакъ, нишангьа алмакъ; в кого он метит? ону юрегинде ким бар?; 1. разг. (стремиться к чему-л.) бир муратгъа етмек учун къаст этмек; умут байламакъ; он далеко метит ол узакъгъа умут байлай.