- 1. кол (1960 рк)
м. къазыкъ; ◊ вбить осиновый кол разг. бир затны ахырына ерли заралсыз этмек, шондан къутулмакъ; стоять колом разг. къазыкъ йимик къадалып токътамакъ.
- 2. кол (2007 рк)
м, род. -а́, предл. на -е (-у́) 1. мн. ко́лья, -ев къазыкъ 2. мн. -ы́, -о́в; разг. бир (къыймат). Ко́л/ышек м, род. -шка, мн. -и, -ов (к 1 знач.)