- 1. клин (1960 рк)
м. 1. (заострённый кол) чюй, къазыкъ; вбить клин чюй къакъмакъ; 1. (в платье и т. п.) уьчгюл чабув; 1. с.-х. айры чачыв ер, чачыв майдан; озимый клин гюзлюк чачыв майданы; ◊ свет не клином сошёлся погов. дюнья тар тюгюл; эп табулмай къалмай; клином не вышибешь разг. эп этип болмай, бажарылмай.
- 2. клин (2007 рк)
м, -нья, -ньев 1. чюй, къазыкъ 2. перен. дав операциясы (душманны тарлыкъгъа салып дагъытагъан) 3. уьчгюл чабыв ◊ Свет не кли́ном сошёлся разг. дюнья тар тюгюл; эп табулмай къалмай. Кли́н/ышек м, род. -шка, мн. -шки, -шков