- 1. зарубить (1960 рк)
сов. 1. кого (убить) чабып оьлтюрмек; 1. что (сделать зарубку) кертлемек, керт этмек; ◊ зарубить себе на носу (на лбу) разг. эсинде сакълап къоймакъ.
- 2. заруби́ть (2007 рк)
сов., II, -блю́, -бишь, пов. -и́, прич. -ру́бленный 1. кого-что чабып оьлтюрмек 2. что кертлемек, керт этмек ◊ Заруби́ себе́ на носу́ разг. эсингде сакълап къой