- 1. начисто (1960 рк)
нареч. 1. (набело) акъгъа, таза этип (язмакъ); 1. прост, (начистоту) гьакъ юрекден, бир зат да яшырмай; рассказать всё начисто бир затны да яшырмай айтмакъ; 1. разг. (совсем, полностью) бютюнлей, толу кюйде; он отказался начисто ол бютюнлей отказ этди.
- 2. на́чисто (2007 рк)
нареч. таза этип (язмакъ)